img177

powego i sprowokować uczniów do tego, aby znaleźli teraz środki zaradcze i zaproponowali je osobom czy instytucjom najbardziej zainteresowanym tym problemem i mogącym przeciwdziałać takim patologiom. Propozycje uczniów mogą przybrać najróżniejsze formy: pedagogizacja rodziców, list do instytucji, głos w dyskusji Rady Pedagogicznej z udziałem przedstawicieli klas, artykuły do szkolnej gazetki i prasy lokalnej, wywiad...

i) Technika grupy nominalnej (NGT / TNG) (Charakterystyka techniki w oparciu o materiały prezentowane przez Edytę Brudnik z Kielc)

TNG jest dokładnie ustrukturyzowaną techniką pozwalającą na ustalanie priorytetów i grupowe podejmowanie decyzji. Daje ona każdemu uczestnikowi taką samą nieograniczoną możliwość formułowania własnych pomysłów, a jednocześnie nie pozwala na rozdzielanie włosa na czworo. Wyzwala twórcze myślenie i prowadzi do zespołowego podjęcia decyzji w wyjątkowo krótkim czasie. Daje efekt synergii (współdziałania). Pozwala na wykorzystanie wiedzy uczestników, ich osobowości i różnorodnych stylów myślenia. Przypomina w swej istocie „cichą” wersję znanej już burzy mózgów.

Optymalna wielkość grupy wynosi 8-12 osób. Jeśli jest to liczba dużo większa, należy dokonać podziału na mniejsze grupy, które pracują oddzielnie do pkt 6, a następnie razem, lub spotykają się dopiero na podsumowaniu.

Rola prowadzącego jest dość trudna. Powinien zadbać o przestrzeganie zasad, przepływ informacji w grupie i atmosferę sprzyjającą tworzeniu pomysłów. Sam nie wypowiada się merytorycznie na zadany temat i nie komentuje wypowiedzi uczestników. Prowadzący nie jest uczestnikiem dyskusji.

Etapy pracy:

1.    Przedstawienie pytania nominalnego (problemowego), zapisanie go na tablicy, motywowanie uczniów do pracy nad podanym zagadnieniem.

2.    Wyjaśnienie idei TNG i określenie kolejnych faz. Wszyscy siadają wokół wspólnego stołu, na którego środku znajdują się przygotowane kartki i grabo piszące mazaki w ilości wystarczającej dla wszystkich.

3.    Każdy z uczestników udziela tylu odpowiedzi (na jednej kartce jedna odpowiedź), ile pomysłów rozwiązania problemu przychodzi mu do głowy.

4.    Teraz uczestnicy podczas kolejnych rundek czytają swoje propozycje, aż wyczerpią się odpowiedzi. Podczas każdej rundy uczniowie czytają po jednej swojej odpowiedzi. W tym czasie prowadzący odbiera zapisane kartki, numeruje je i układa na środku stołu.

5.    Gdy wszystkie propozycje znajdą się już na środku stołu, uczniowie wstają, czytają je jeszcze raz, gdyż muszą je teraz uporządkować, czyli połączyć podobne i wyeliminować powtórzenia. Nie można odrzucić jakiejś kartki bez zgody jej autora. Tylko on po wyjaśnieniu, czy rzeczywiście miał to samo na myśli co jego kolega (koleżanka) decyduje, czy kartka z jego odpowiedzią może ustąpić miejsca innej niemal identycznej. Jest to najtrudniejszy moment dyskusji, dlatego tak istotne jest wyjaśnienie uczniom jej zasad. Na stole powinny zostać tylko propozycje nie powtarzające się i jednocześnie najważniejsze.

6.    Prowadzący dyskusję rysuje na tablicy tabelę, w której poziomie umieszczone są numery propozycji (pozostawionych na stole), a w pionie znajdują się nazwiska (inicjały) uczestników.

7.    Kolejny etap to indywidualny ranking odpowiedzi. Teraz uczniowie wybierają 5 najtrafniejszych propozycji, szeregując je wg stopnia ważności. Przydzielają im od 5 (dla najlepszej) do 1 pkt.

8.    Uczniowie odczytują kolejno wybrane przez siebie propozycje, a kierujący dyskusją zapisuje poszczególne punkty w tabeli. W ten sposób otrzymujemy zestawienie priorytetów grupy.

9.    Ostatnią fazę stanowi dyskusja uczestników nad otrzymanymi wynikami (priorytetami), interpretacja ich i ewentualna kontynuacja działań, czyli szczegółowe rozpracowanie najważniejszych propozycji w małych gtupach zadaniowych np. z wykorzystaniem dywanika pomysłów. Pytania do dyskusji mogą być następujące: Dlaczego te wypowiedzi

okazały się najwyżej punktowane, a te najniżej? Dlaczego są rozbieżności w punktacji? Które z odpowiedzi pominięto, a są ważne dla jednostek? Jakie znaczenie i konsekwencje mają wyniki dla członków grupy? (Ewentualnie rysunek częściowo wypełnionej tabelki)

Podczas zajęć uczestnikom nie wolno konsultować się ze sobą. Wypowiadają się (zarówno pisemnie, jak i ustnie) krótko i jednoznacznie. Nie komentują, nie krytykują i nie oceniają w żaden sposób propozycji wnoszonych przez innych uczniów. Prowadzący dyskusję nie wnosi swoich