img235 (9)

lie do techniki sieci neuronowych 229

-    jedne będą jasne i ciche, inne ciemne i głośne itp.

—    Że co? Że coś Ci to przypomina?

—    No i bardzo dobrze, właśnie ma Ci przypominać!

Otóż robot wyposażony w sieć Kohonena zaczyna swoje działanie od tego, że obserwuje otoczenie. Czasem jest w tym otoczeniu jasno, czasem ciemno, czasem głośno, czasem cicho - ale okazuje się, że jedne kombinacje sygnałów wejściowych występują w otoczeniu robota - a inne nie. Robot spokojnie klasyfikuje sobie nadchodzące dane, gromadzi o nich wiedzę, wyspecjali-zowuje swoje neurony - aż po pewnym czasie ma już wytrenowaną swoją sieć Kohonena, w której każdej zdarzającej się w praktyce sytuacji odpowiada neuron, który ją identyfikuje i wykrywa.

Warto się przez chwilę zastanowić, co to oznacza. W istocie to, co powstaje w sieci Kohonena pełniącej funkcję “mózgu” robota - jest to wewnętrzny model zewnętrznego świata. Ty także masz taki model. Jest w nim neuron rozpoznający twarz Twojej Matki, jest neuron związany z identyfikowaniem drogi do Twojego domu, jest neuron, który rozpoznaje Twoje ulubione ciastka i taki, który sygnalizuje Ci obecność najbardziej znienawidzonego psa sąsiadów, który już dwa razy Cię ugryzł. Do każdego wrażenia zmysłowego, które rozpoznajesz, do każdej sytuacji, którą znasz

-    masz w mózgu model, który tę sytuację wykrywa i rozpoznaje. Wybitny polski neurofizjolog prof. Konorski związał te wewnętrzne modele określonych fragmentów zewnętrznego świata z wyodrębnionymi obszarami ludzkiego mózgu i nazwał je jednostkami gnostycznymi. Praktycznie cała Twoja percepcja, cała zdolność poznawania i rozpoznawania stanu otaczającego świata oparta jest na tym, że w mózgu wytworzyłeś sobie podczas lat obcowania z różnymi sytuacjami gotowe wzorce odpowiednich wrażeń

-    właśnie te jednostki gnostyczne. Sygnały, jakie dostarczają Twoje oczy, uszy, nos i inne zmysły służą w tej sytuacji zazwyczaj do tego, by uaktywnić odpowiednią jednostkę gnostyczną, czyli by z tysięcy modeli, które masz przygotowane w mózgu - wybrać i uruchomić ten jeden, odpowiadający aktualnie napotkanemu wrażeniu albo sytuacji, w jakiej się aktualnie znalazłeś. Dzięki temu i - jak się okazuje - wyłącznie dzięki temu, Twoje rozpoznawanie wrażeń zmysłowych jest tak szybkie, sprawne i niezawodne. Jeśli jednak w mózgu brakuje takiego gotowego, wcześniej ukształtowanego modelu, wówczas sytuacja percepcyjna staje się trudna, a orientacja w nowej sytuacji bywa bardzo opóźniona i często zawodna.

Istnieją na to setki dowodów, żeby nie rozwlekać tego wątku i pozwolić Ci jak najszybciej znowu pobawić się siecią neuronową - wspomnę tylko o trzech. Najbardziej ważkie dowody, że opisane wyżej wewnętrzne modele zewnętrznego świata istnieją i są nieodzowne uzyskano wykonując