IMG92 (3)

(z czasem) diametralnie odmienić wasze relacje. Mów dużo ciepłych słów do swojej rodziny.

•    Naucz się przyjmować takie dobre słowa od innych, przyjmować pochwały. Nie tłumacz się ze swoich sukcesów jakby zadziały się przypadkiem (Oh! przydarzyło mi się, sam nie wiem jak to się stało! Ach, ta sukienka — podoba ci się — to zupełnie stara rzecz!)

•    Reaguj na krytykę bez paniki — z otwartością. Dobrze robi korzystanie z takich zwrotów jak na przykład: „To ciekawe — nigdy tak nie myślałem”, „To ciekawy punkt widzenia, muszę to przemyśleć”, „Dzięki, to zupełnie coś nowego dla mnie", „To bardzo interesujące pytanie” i wreszcie: „Oczywiście masz prawo tak myśleć, ale pozwól mi mieć swoje zdanie”.

•    Działaj asertywnie. Nie jesteś po to, aby realizować oczekiwania innych. (Ale, pamiętaj, że to prawo asertywności działa w dwie strony). Więc kiedy to ty słyszysz NIE, nie wpadaj w panikę, tylko próbuj dalej.

•    Bądź panem swoich myśli i reakcji! To przecież ty myślisz, ty wybierasz swoje myśli, emocje, wizje. Więc traktuj siebie dobrze — wybieraj dla siebie to, co jest dla ciebie dobre. Nie szukaj winy w innych — zmień swoje nawyki.

•    Śmiej się i zmieniaj kapelusze! (Na temat kapeluszy — czytaj na stronie 95)

•    Szukaj czegoś dobrego, zabawnego w każdej sytuacji, np. kiedy rano budzisz się, a za oknem pada deszcz — przypomnij sobie jak Gene Kelly śpiewa i tańczy w deszczu!

Gdy na ciebie warrczy obcy pies — powiedz do niego „don’t worry — be happy”

Kiedy masz do czynienia z trudnym szefem, albo nieprzyjemną teściową (tak. że oblewa cię pot ze strachu i złości na samą myśl o kolejnej rozmowie) — zastosuj jedno ze skutecznych wizualizacyjnp-asertywnych połączeń. Wyobraź sobie ową osobę w jakimś zabawnym położeniu, np. w dziecięcym wózeczku, jak ubrana w dużo za duże śpioszki i krzywo nałożoną czapeczkę, z wściekłością wali grzechotką w co popadnie. Od razu doświadczysz mniej lęku i będziesz w stanie wygłosić asertywny komunikat: „naprawdę lubię tę pracę (twoje wizyty), ale coraz trudniej jest mi znosić te... zachowania. Chciałabym, żeby to zmienić. Czy możemy o tym porozmawiać?”

7. Nie złość się kiedy wywoływany afirmacjami (i/lub) wizualizacją stan

nie nadchodzi. Przypomnij sobie ile dziesiąt lat „afirmowałeś” i monologowałeś negatywnie?

\

Ile razy dziennie wypowiadałeś do siebie negatywne komunikaty lub słyszałeś takie słowa od osób dla ciebie ważnych?

nie uda mi się, nie potrafię, nie umiem, nie jestem tego wart, to nie dla mnie, jestem na to za stary, nie mam do tego zdolności..

10, 20, 30 razy? Jeżeli nawet tylko 10 razy dziennie, to w ciągu roku daje to 3650, a w ciągu np. 20 lat — 73 tysiące razy! Pomyśl o tym.

Nie przerywaj afirmacji, miej wiarę i miej cierpliwość! Pierwsze zmiany powinny się pojawić po około 6 tygodniach.

Czasem przyczyna nie pojawienia się jakiegoś oczekiwanego stanu tkwi w tym, że w to (i w siebie!) nie wierzysz. Wyobrażasz sobie np. że masz wspaniałą pracę, ale tak głęboko to w to nie wierzysz, uważasz że nie jesteś godzien, boisz się zmian, przeraża cię perspektywa zmiany relacji, wyższych zarobków, większej odpowiedzialności. Posłuchaj swoich emocji i dostosuj afirmacje.

(np. zasługuję na jak najlepsze rzeczy lub jestem zawsze we właściwym miejscu, o właściwej porze i robię właściwe rzeczy)

i

Aby wizualizacja się realizowała potrzebne są 3 elementy:    f

*    życzenie (pragnienie) — czy dość dokładnie wyobrażasz sobie czego pra-    ę

gniesz? Jeżeli myślisz o lepszej pracy, zastanów się nad definicją co to znaczy    \

dla ciebie. Jeżeli chcesz być bardziej odważny, komunikatywny, atrakcyjny, • spokojny — pomyśl jak wyżej. Opisz te stany ze szczegółami, uplasuj je    b

w konkretnych sytuacjach, w konkretnym środowisku.    j

*    wiara w realizację — czy wierzysz w realizację tego, czego chcesz? Czy

twoją wiarę „zatruwa” zwątpienie i autokrytyka (ja mam taki być, to niemożliwe, to z innej bajeczki)    ^ta-

*    akceptacja celu (zrealizowania naszego pragnienia) — czy wyrażasz zgodę

na zmiany, które są konsekwencją realizacji oczekiwanego stanu, czy wy-    —

trzymasz to psychicznie, czy nie zrujnuje to twojego systemu wartości. Niektórzy ludzie przeżywają dylematy „szczęścia i dobrobytu”, jest to sprzeczne z wartościami kulturowymi i religijnymi (np. „bogactwo powstaje z krzywdy innych, pieniądze są brudne, ludzie inteligentni są biedni” itp. itd.) Pomyśl więc o konsekwencjach realizacji określonego stanu dla ciebie i np.twojej rodziny. Co się ewentualnie zmieni, czy akceptujesz tę zmianę?

— 145 —