IMG#20 (2)

w\

wadnik. 2 - stawy stabilizacyjne, 3 stawy napowietrzane, taw sedymentacyjny, n liczba stawów w układzie szerego-

ⁿ'We«

—Ml I—FU I—ei—►

/i=Z+S

^irodow_isl^

n.vm

n-1^1

yn'ki^em zaojjjjr | obscrwagi b^'

jako naturalny ^:<2ane w barda lecą się, abyś ¹ ną ilość tlenu. żą do biologicz-łych. W zależno

netanowej,

: strefa tlenowa,

zanieczyszczał ocznych stosuje

i w vłącznie poó luacji osadów;

W zależności od głębokości stawów, obciążenia i rodzaju ścieków proces oczyszczania może przebiegać w warunkach tlenowych lub beztlenowych, jednakże najczęściej stawy stabilizacyjne pracują jako fakultatywne. Rozwijają się w nich jednocześnie bakterie i glony. Bakterie powodują rozkład zanieczyszczeń doprowadzonych ze ściekami do stawu, glony natomiast, wykorzystując proste produkty rozkładu i energię słoneczną, produkują tlen w wyniku dokonywanej przez siebie fotosyntezy. Do najważniejszych czynników mających wpływ na efektywność oczyszczania ścieków w stawach należą; nasłonecznienie, temperatura oraz warunki tlenowe. Stawy stabilizacyjne stosuje się zazwyczaj w układach wielostopniowych, np. a) beztlenowy i fakultatywny, b) beztlenowy, c) fakultatywny i tlenowy. W odpływie ze stawu występują znaczne ilości zawiesin, w skład których wchodzą glony i inne mikroorganizmy, a także nierozkładalne frakcje zawiesin nieopadających. Czynniki te są przyczyną zwiększonego BZT₅ odpływu.

Technologiczne podstawy oczyszczania małych ilości ścieków, a więc odpowiadających warunkom wiejskim, w fakultatywnych stawach stabilizacyjnych zawarto w pracy [91]. Szczęsny i Koziarski, Autorzy wymienionej pracy, przedstawili także zalecane układy oczyszczania takich ścieków uwzględniające pożądane stopnie redukcji zanieczyszczeń (rys. 13-16). Wyższe efekty, w porównaniu ze stawami stabilizacyjnymi, osiąga się w stawach napowietrzanych.

Dla dobrego wykorzystania pojemności czynnej wskazane jest wielo-^J "“* ^{1 nf}thińr ścieków. Stosowanie zatopionych dontu-