IMG#45 (4)

4. URZĄDZENIA POMOCNICZE, KONDENSATORY I UZIEMIENIA

Rys. 6.4. Schemat przyłączenia bloków prostownikowych w stacji 1 — przekładni ki nasycenia; 2 — prostowniki jednofazowe; 3 — transformatory napięciowe; 4 — prostowniki trójfazowe

Bloki prostownikowe składają się z dwóch niezależnych części (rys. 6.4). Część prądowa jest zasilana z przekładników prądowych o prądzie znamionowym wtórnym 5 A i mocy granicznej dobranej do wielkości bloku prostownikowego. Do zasilania bloku prostownikowego należy przewidzieć oddzielne uzwojenie przekładników prądowych lub oddzielne przekładniki prądowe.

Część napięciowa jest zasilana napięciem z przekładników napięcio-wych 3x100 V albo napięciem 3x380 V z innych źródeł. Do zasilania bloków prostownikowych należy stosować oddzielnie przekładniki napięciowe.

Bloki prostownikowe mogą być zasilane z kilku źródeł i dołączone po stronie prądu wyprostowanego do wspólnych szyn.

W skład bloków prostownikowych wchodzą:

- przekładniki nasyceniowe przystosowane do zasilania z przekładników prądowych.

—    prostowniki jednofazowe w układzie mostkowym, zasilane z prze-kladników prądowych, poprzez przekładniki nasyceniowe,

—    transformatory napięciowe zasilane ze źródeł 3 x 380 V lub z przekładników napięciowych 3 x 1Ó0 V,

prostowniki 3-fazowe zasilane z transformatorów napięciowych.

Bloki prostownikowe dobiera się w zależności od:

—    wymaganego napięcia po stronie prądu stałego,

—    zapotrzebowania mocy po stronie prądu stałego, przy czym:

P._p < P_ub(P._p — moc zapotrzebowana przez odbiory prądu stałego, P_kb -~ moc znamionowa bloku),

—    liczby źródeł zasilania.

Liczbę źródeł zasilania, a tym samym liczbę kompletów bloków prostownikowych należy projektować w ten sposób, aby istniała możliwość bezprzerwowego utrzymania napięcia na szynach rozdzielnicy prądu stałego,

6.3. URZĄDZENIA I INSTALACJE SPRĘŻONEGO POWIETRZA 6.3.1. Wiadomości ogólne

W stacjach elektroenergetycznych sprężone powietrze znajduje zastosowanie do napędu łączników oraz do gaszenia luku w wyłącznikach pneumatycznych.

Sprężone powietrze jest wytwarzane przez sprężarki tłokowe napędzane silnikami elektrycznymi.

Do zasilania napędów łączników stosowane są urządzenia akumulacyjne, w których końcowe ciśnienie sprężania jest ok. 1,54-2 razy wyższe od ciśnienia znamionowego zasilanych urządzeń. W urządzeniach zasilających wyłączniki pneumatyczne stosuje się ciśnienia rzędu 164-30 MPa.

Ciśnienie znamionowe, wymagane do zasilanych urządzeń uzyskuje się w wyniku zastosowania zaworów redukcyjnych sprężynowych lub zaworów dławiących sterowanych elektrycznie. Stosowanie tak dużych ciśnień podyktowane jest wymaganiami odnośnie jakości powietrza wymaganego do gaszenia luku.

Sprężone powietrze nie może zawierać zanieczyszczeń takich jak pył, kurz, rdza itp. oraz musi być technicznie suche (nie może następować wykraplanie pary wodnej w rurociągach i łącznikach).

Urządzenia sprężarkowe są zazwyczaj zautomatyzowane i nie wymagają stałej obsługi.

Instalacja sprężonego powietrza składa się z części zasilającej i odbiorczej. Część zasilającą stanowi sieć rurociągów ze zbiornikami wyrównawczymi i urządzeniami pomocniczymi, łączącymi urządzenia wytwórcze z częścią odbiorczą. Część odbiorczą stanowią rurociągi i armatura umieszczona w polach rozdzielnicy, doprowadzająca sprężone powietrze z części zasilającej do odbiorów. Instalacje zasilające wykonuje się w układach pętlowym lub równoległym (rys. 6.5). Każde odgałęzienie od instalacji zasilającej odbiorczej musi być wyposażone w zawór zaporowy.

177

12 - Stacje elektroenergetyczne