IMG'13

integralni dla nich funkcji mieszkalnej ani też Ich \isanuv4cl ł dziedzictwa kulturowego. Rewitalizacja Emulowana przez rynek (market-led) jest selektywna

xl względem przestrzeni. Podmioty prywatne dzia-teją punktowo, zatem jedynie władze publiczne mogą oddziaływać na całość obszaru. Konieczne jest zatem kontrolowanie i zarządzanie procesem rewitalizacji przez samorząd lokalny, szczególnie jeśli rewitalizacja ma uwzględnić cele społeczne.

Niestety w krajach socjalistycznych przerwana została w okresie powojennym ciągłość struktur zarządzania miastem, jakimi są samorządy lokalne. Młody, odrodzony samorząd dopiero uczy się na własnych błędach. Inwestycje w czasach realnego socjalizmu realizowano znacznie wolniej, władze nie są więc przyzwyczajone do tak dużego tempa zmian. Zachowaniu krajobrazu kulturowego historycznych dzielnic nie sprzyja też dążenie do nieskrępowanego ograniczeniami formalnymi wypowiadania się we wszystkich sferach żyda, z architekturą włącznie, oraz nadużywania prawa własność np. poprzez samowole budowlane. Władze samorządowe i konserwatorskie nie wypracowały jeszcze sprawnego i efektywnego systemu reakcji na zmiany. Dynamika przemian nie jest też uwzględniania w tworzonych strategiach i opracowaniach, co sprawia, że bardzo szybko się one dezaktualizują. Specyfiką postsocjalistyczną są też, moim zdaniem, rozbudowane i nieefektywne komitety oraz zespoły doradcze, ponieważ rezultatów ich działań najczęściej nie widać. W gąszczu żądań wielu podmiotów trudno jest wypracować jakikolwiek konsensus.

Rewitalizacji starych dzielnic w Europie Środkowej sprzyja tęsknota za wielokulturowym dziedzictwem tego obszaru przed 1945 rokiem. Za specyficznie środkowoeuropejski można w wielu wypadkach uznać powrót do różnorodności etnicznej po okresie negowania jej przez socjalistyczne władze oraz | ze względu na skomplikowaną niedawną przeszłość regionu - problem niechcianego dziedzictwa i dziedzictwa bez dziedziców. Powrót do tradycji i kultury judaistycznej wyraźny jest