koc10

GofrećL

Jeszcze coś mówić utrapiona chciała,

Ale nie mogła od płaczu wielkiego.

To ręki, to mu do płaszcza sięgała,

Ale go nazbyt nalazła twardego;

Uparł się zgoła, łzy z siebie nie puści,

A miłości zaś wewnątrz w się nie wpuści.

Darmo nań miłość łagodna naciera, Bo rozum serca z baczeniem pilnuje; Ale się litość na jej miejsce wdziera, Co pospolicie z miłością spółkuje —

I tak go rusza, że ledwie odpiera Płaczowi i łzy z trudnością hamuje, Ale ją przedsię — jako może — kryje I ukazuje, że go nie pożyje.

„Zal mi cię — prawi — i bym beł na wolej, Wziąłbym cię z sobą, jako prosisz, w drogę, Ale to trudna; ty darmo nie bolej,

A weź ode mnie.życzliwą przestrogę.

Ja się nie gniewam, tyś też nie w niewolej, Nieprzyjaciółką zwać cię też nie mogę. Prawda, żeś miary chować nie umiała I w nienawiści — i gdyś miłowała.

Ale cóż? Próżno! Powszechne to błędy! Płeć,Wiara, młodość i insze pokusy

• Pleśń szesnasta •

Wymawiają cię; wielkie to są względy,

I miłość przy tym, co każdego ruszy.

To — precz! Ja w szczęściu i w nieszczęściu, wszędy Chcę twoję pamięć w sercu mieć i w duszy;

Twoim rycerzem będę z każdej miary,

Okrom azyjskiej wojny, okrom wiary.

54

Przebóg, sromoty z grzechami pierwszemi Nie wspominajmy, niech już będzie p.o niej; Niech tu, za morzem, zakopana w ziemi Za mną na on świat nie czyni pogoniej! Niechaj Europa — ze dwiema drugiemi Częściami — nie wie i nie słyszy o niej!

Ty też na gładkość swoję miej baczenie,

Na stan królewski i na urodzenie.

Zostańże z Bogiem! Tobie się nie godzi Iść ze mną; widzisz, że moi wodzowie Zakazują mi. Niechaj ci się wodzi Wszystko po myśli — i szczęście, i zdrowie!” Armida widząc, że nad nią przewodzi,

I że się nie dał nachylić jej mowie,

Krzywo pogląda, jakoby się wściekła,

I do łajania potem się uciekła: ,.Nie Zofija cię piękna urodziła,

Nie z akcyjskiej krwie jesteś urodzony!

55