80474 str 8 209

208 OGRÓD, ALE NIE PLEWIONY

Wszyscy się zgodzą, że w tym umrzeć mu tygodniu. Kiedy się z Padwie dowie o starym przychodniu,

⁵ Co rychlej poń posyła, a tu Włoch nadęty:

„Nie takie-m ja kurował — rzecze — pacyjenty! Niech mu zaraz krew puszczą”. Owi z nim w dysputy, Że co mógł żyć kilka dni, umrze tej minuty;

Starzec z Hippokratesa koniecznie dowodzi,

¹⁰ Że się taką chorobę krwią rozrywać godzi;

Owi, że zaraz umrze; Włoch, że zdrowym będzie.

Każdy się przy swym zdaniu na dowód zdobędzie. Toż po długich dysputach: „Niechże umrze zdrowy, Byle według reguły Hippokratesowej!”

¹⁵ Cóż się u nas inszego na sejmikach dzieje,

Gdy trzymając wolności w ręku przywileje,

Każdy go zerwie, kto chce, choć już już zabita Kona złym używaniem jej Rzeczpospolita?

Owoc to nie pozwalam złego wychowańca,

²⁰ Matkę morzy, a w piekle wyostrzona lanca.

Gdy ją dla swej prywaty w śmiertelne wda łyki, Puszczając krew z safeny albo z cefaliki.

108. WET ZA WET

Ktoś przyniósszy w zanadrzu cytrynę umyśnie, Dając królowi, prosi o starostwo Wiśnie.

w. 4 z Padwie [...] przychodniu — kiedy się dowie o starym przybyszu z Padwy.

w. 9 Hippokrates z Kos (460 — 367 p.n.e.) — najsławniejszy lekarz starożytności.

w. 21 łyka — pęta, więzy.

w. 22 sąfena, cefalika — nazwy żył.

108. WET ZA WET

w. 2 Wiśnia — Wisznia, Sądowa Wisznia.

A król (że żył starosta) odpowie jak z proce: „Barzo słuszna owocem nagradzać owoce.

⁵ Jednakże wiśnie nie masz, na ten czas się figą Komentujcie”. Zrozumiał i poszedł za dygą.

109 BELWEDER

Pytam: „Co to za pałac?” mijając Warszawę.

Powiedzą mi: „Belweder”. Mając znowu sprawę, Kiedy czynię przez Kleparz do Krakowa cugi,

Pytam także o pałac, aż Belweder drugi,

⁵ Który, jeżeli go kto po polsku tłumaczy,

Wdzięczne, piękne wejźrenie z francuskiego znaczy. Pięknie patrzyć na lasy i odległe góry,

Pięknie na krętej Wisły rozliczne figury,

Na grzbiety skał wysokich i przykre urwiska,

¹⁰ Wsi, klasztory, pałace, zamki, a zaś z bliska Kraków w oczach rumiany, kędy świetne blachy Kryją wspaniałe, Bogu poświęcone gmachy.

Choć już zaszło, choć się już słońce w morzu narza, Zda się, że jeszcze świeci, jeszcze ziemię parza.

¹⁵ Gdzie tysiąc krzyżów wzroki, tysiąc dzwonów słuchy Przerażający budzą człowieka do skruchy.

Bez przestanku zegary bijąc ani staną,

Co dzień mu albo co noc grożąc wybijaną.

w. 6 za dygą — z ukłonem.

109. BELWEDER

tytuł: belweder — pałacyk, zbytkowna budowla, zarazem piękny widok, piękny krajobraz.

w. 3 czynię [...] cugi - odbywam podróż; Kleparz — obecnie dzielnica Krakowa, dawniej miasteczko pod Krakowem.

w. 6 z francuskiego — wyraz ten pochodzi z języka włoskiego.