Kotwica0060

5E£;::-

r

220

5. łączniki, złącza i połączenia

gdzie:

fhflj, f_v$4 — wytrzymałość obliczeniowa drewna na docisk wzdłuż włókien i wytrzymałość drewna na ścinanie równoległe do włókien, N/mm²,

b, c, e — geometryczne wymiary przekroju (ry9. 5.45), mm.

Za miarodajną nośność przyjmuje się mniejszą z wartości obliczonych ze wzorów (5.66) i (5.67).

5.9.5. Złącza na wkładki pracujące na ścinanie i zginanie

Płytki z drewna twardego stosuje się tylko do łączenia elementów w dźwigarach złożonych składających się z dwóch lub trzech belek umieszczonych bezpośrednio jedna nad drugą (rys. 5.46).

a)

b)

o)

5.9. Złącza na wkładki

121

S £ 95

-x

ii	t 2	f
J-'	K io O

^d> ^B)

1

I

f)

! i-.’.¹.—i - }. ?

Hi

U

10 £ 8 £ 15 mm a = b (płytki prostokątne)

I s 4.55    a = 0,5b + 0,3I_P (płytki stażowane)

9)

Rysunek 5.46. Złącze na płytki z drewna twardego wg [43]: a) widok złącza, b) przekrój, c) płytkaprostokątna, d) płytka sfazowana, e) sposób wykonania złącza, f) przykład rozmieszczenia płytek kątnych w złączu, g) przykład rozmieszczenia płytek stażowanych w złączu; a, S, l_p - wymiary b, h - wymiary przekroju belki, s - odległość między osiami płytek; 1 - śruby ściągające

Płytki wykonuje się z drewna twardego, bez sęków, a włókna muszą przebiegać prostopadle do płaszczyzny działania siły. Wilgotność drewna płytki nie może być większa niż 8% i zawsze powinna być mniejsza niż wilgotność łączonego drewna. Jest to podstawowy warunek prawidłowej pracy połączenia. Płytki — wskutek zrównania ich wilgotności z wilgotnością łączonych elementów — pęcznieje dzięki czemu doskonale przylegają do gniazd, w których zostały umieszczone.

Rozróżnia się płytki w kształcie prostokątnym (rys. 5.4-6c) i płytki stażowane (rys. 5.46d). Płytki prostokątne stosuje się do belek szerokości b ^ 150 mm, w pozostały di przypadkach należy utyć płytek stażowanych. Grubość płytek 8 zawiera się w granicach 10-r-l 5 mm, a długość l_p jest równa 4,56. Szerokość płytek prostokątnych a jest równa szerokośri belki 6,-natomiast szerokość płytek stażowanych przyjmuje się a = 0,5b -f 0,3l_p.

Z uwagi na dokładność wykonania, gniazda przygotowuje się mechanicznie, zachowując położenie symetryczne względem płaszczyzny zetknięcia łączonych elementów.

Głębokość wrębu w jednym elemenrie c = 0,5/,, + 1,0 mm powinna spełniać warunek c ^ 0,2/i (przy czym h jest wysokością pojedynczego elementu).

Sposób rozmieszczenia płytek stażowanych przedstawiono na rysunku 5.46a, e, f. Płytki wbija się w gniazda po ostatecznym śdągnięciu łączonych elementów śrubami o dostatecznej nośnośd. Płytki prostokątne wbija się z jednej strony, płytki stażowane wbija się naprzemiennie z obu stron belki.

Płytki w złączu są zginane i ścinane siłami T\ i T₂ (rys. 5.47). Nośność płytek rozmieszczonych w równych odstępach ustala się na podstawie badań złączy próbnych lub można ją obliczyć w sposób przybliżony ze wzoru empirycznego wg [43]

R = 0,33a5/_ViOi</    (5.68)

gdzie:

R    — nośność jednej płytki, N,

a,6 — wymiary płytki, mm,

f\oj — wytrzymałość obliczeniowa drewna płytki na ścinanie prostopadłe do włókien, N/mm².

h

i

i

ii)

I' ,1 i

■3*1. I

(lilii U{

tsiń'

j ;* *¹

'i !l

II    !|.¹ i

III    "

Rysunek 5.47. Praca płytki w złączu: 1 - płaszczyzna ścinania; 7], siły działające na płytkę, 5 - grubość Płytki, c - głębokość wcięcia, h - wysokość elementów belki, l_p - wysokość płytki