Bezsenność
Bezsenność jest objawem, podobnie jak ból. Sygnałem, że dzieje się coś niepokojącego. Gdy trwa dłużej niż 3 tygodnie, określa się ją mianem przewlekłej i klasyfikuje jako chorobę. Przyczyn bezsenności jest bardzo wiele, również jej obraz jest zróżnicowany. Wśród objawów wyróżnia się: trudności w zasypianiu, kłopoty z utrzymaniem ciągłości snu (częste budzenie się) i zbyt krótki sen.
Nie jest to stan, który łatwo zmierzyć. To subiektywne poczucie pacjenta, że jego sen jest niedostatecznie regenerujący i dlatego rano wstaje niewyspany. Pierwszym aspektem bezsenności, na który' chciałbym zwrócić uwagę, jest właśnie to subiektywne odczucie.
W pewnej grupie pacjentów skarżących się na bezsenność badania stadiów snu wykazywały prawidłowy sen. Pacjenci nie czuli się jednak wyspani. Dopiero badania prowadzone w ostatnich latach pozwoliły wykazać, że tc nie symulanci, tylko osoby rzeczywiście cierpiące na swoiste zaburzenie polegające na zwiększonej aktywności układu nerwowego. Mają zwiększone tempo metabolizmu, wyższą ciepłotę ciała przez 24 godziny. Sen nie daje irn pokrzepienia.
Według znanych statystyk 35% przypadków bezsenności to zaburzenia psychiczne (depresje, psychozy oraz zaburzenia lękowe, w których bezsenność należy do zespołu objawów), 12% -tzw. zespół niespokojnych nóg, okresowe ruchy kończyn (zaburzenia, które utrudniają sen),
12% - używanie różnych leków (paradoksalnie - także leków nasennych), 6% - bezdechy w czasie snu, 5-10% - zaburzenia rytmu snu i czuwania, 4% - choroby somatyczne (np. przerost gruczołu krokowego, który zmusza do częstego wstawania w nocy), ułamek procenta stanowi bezsenność uwarunkowana genetycznie - idiopatyczna, występująca od pierwszego dnia życia dziecka. Uważa się, że bezsenność, w której nie można znaleźć przyczyn, to mniej więcej od 15-25% przypadków. Taką bezsenność nazywa się pierwotną.
Federacja amerykańskich ośrodków medycyny snu podzieliła bezsenność, niezależnie od rodzaju, na 3 grupy:
2