ListDoMarcelli6

9 Porfiriusz z Tyru

Ta [elę Ta] nap’ auTwu fip.Lv ei'Te0eipeva, TOUv8óaipov 8e póvov wcmep ev €tę avdpvr|aiv f|paę ayov wv exovTeę Trapa tou 8e8wKÓToę eTTXavf|0r|pev.

9    TTpóę Se Toirroię oux óti 'udv rrd0oę ^uxf|ę elę au)Tr|piav

afrrfię TToXepuÓTaTov, Kai dTTai8eucria pev toov Tra0wv TTauTwu pfpnrp, to 8e TT€Trai8eDa0aL ouk ev TroXupa0elaę dvaXfnJ;ei, ev aTTaXXa£ei 8e tgjv ipuxiKd>v TTaGtou eGeojpelTO ' TTd0r| 8e voaripdTcov apxar 4^X0? Se yóaripa KaKia^- KaKia 8e uaaa alaxpóv’^- to 8e aiCTXpov tło KaXw evavTiov KaXou 8e óuToę tou Oeiou dpfjxavov auTtp auv KaKią TTeXaCeiv 'Ka0apou yap pif] Ka0apóv ec^dTrreaGai ou8e(v)’ ó nXaT0JV <|>r|<jl '0eptTÓv’ elvai. Aló Kai 'pexpi tou uuv raGapeueiu 8el tgjv Tra0wv Te Kai twu 8ia tó iTd0oę apapTr]pdTCJv\ ⁷Ap’ ouv ou ToiauTa rjv otę paXtaTa auvr|veię, cóę ypappaTa 0ela evóvTa rapa aauTrj 8ia Tf]ę tójv Xóyojv ev8el£ea)ę dvayiv(jóaKouaa; Tróję ouv ouk aTOTrou Tpy TTeTreiapevriv ev aol elvai Kai tó au)£ov Kai tó acpCópevov Kai tó ye dTroXXuov Kai (tó) diToXXupevov tóv Te ttXoutov Kai tt|v TTevlav tóv Te TraTepa Kai tóv av8pa Kai tóv tujv óuTooę ayaGojy Ka0r]yepóva, Kexp^evai TTpóę tt]v tou uc^pyriTou OKiav, wę 8p tóv óuTGję uc|)r)yr)Triv pf] evTÓę exoucrav pr|8e TTapa aauTfi TrauTa tóv ttXoutov; óv dvayKT| aTroXXuvai Kai 8ia4>euyeiv TTpóę Tpu oapKa KaTa(3alvouaav avTl tou acóCouToę Kai acpCopeuou.

Przecież nie od rzeczy zewnętrznych otrzymujemy zasady, które w sobie odkrywamy. Niczym chórowi dana jest nam tylko początkowa intonacja, która przypomina nam o tym, co otrzymaliśmy od Dawcy³², zanim zabłąkaliśmy się na tej ziemi.

9    Co więcej, czy to nie „każde pożądanie jest największym zagroże

niem duszy? Czy brak wykształcenia nie jest matką wszelkich namiętności? Czy powszechnie nie uczy się wielorakiej wiedzy zamiast sposobów uwolnienia się duszy od namiętności”?³³ „Pożądliwości są przyczyną chorób lub też choroby duszy, to wady, a wszelka jest okropna”³⁴. To co okropne, jest przeciwieństwem piękna. Skoro więc boska natura jest piękna, to nie można się doń zbliżyć z wadą. Jak mawia Platon: „nieprawym jest, aby nieoczyszczony zbliżył się do tego, co czyste”³⁵, a tego też zabrania religia. Dlatego też „także my w obecnej chwili powinniśmy zachować samych siebie nieskażonych namiętnościami oraz myślami przez nie pobudzonymi”³⁶. Czyż nie ty sama zgodziłaś się na takie postępowanie, przekazane ustną tradycją, odczytując je niczym boskie litery zapisane w twoim sercu? Skąd więc ten absurd, że choć jesteś przekonana o posiadaniu tego co zbawia i tego co zbawione³⁷, tego co się traci i co utracone, Bogactwa i Biedy³⁸, ojca i męża, jak i przewodnika do rzeczywistego dobra, to nadal wzdychasz za cieniem twojego nauczyciela, jakbyś nie posiadała prawdziwego nauczyciela w sobie samej i wszelkich Bogactw już ci dostępnych? Właśnie takie Bogactwo musisz utracić i od niego uciekać, gdyż popadniesz jeszcze bardziej w cielesność, zamiast zwrócić się ku temu, co zbawia i jest zbawione.

³²    Tj. Najwyższego Boga, możliwe zapożyczenie terminu odNumeniosa,//: 14., wyd. E. Des Places, Paris 1973. Numenios nauczał o Jedni (Monadzie) i Diadzie, przy czym Monada była Bogiem. Zob.fr. 11. Więcej: Reale, op. cit., t. IV, ss. 422-437.

³³    Por. Pyth., 2 i 116, Stob., III. 1.41; 11.31.96.

³⁴    Por. Sext., 202; 207; 208a i 475

³⁵    Por. Fedon, 67 b.

³⁶    Por. Sext., 181

³⁷    Chodzi o duszę, ona jest przedmiotem zbawienia, jak i elementem zbawiającym.

³⁸    Por. Biesiada, 203 c-e.

37