Magazyn9 5701 djvu

51

widzieli Bryce, Chudziński i G i aco mi ni u czterech osobników, co stanowi 6.7°/o- Danych porównawczych brak.

M. abductor digiti V inanus,

M. flexor digiti V nianus brevis,

M. opponeus digiti V mnnus,

Miii. interossei inanus po za licznemi waryacyami nie przedstawiają pod względem antropologicznym nic ciekawego.

VI. Mięśnie tylnej (dolnej) kończyny.

a. Mięśnie miednicy.

M. psoas minor.

Materyah licząc tylko opisy osobników, u których było zaznaczone, że m. psoas minor był badany, otrzymamy 56 osobników, czyli 112 spostrzeżeń.

Na brak małego mięśnia lędźwiowego u Murzynów zwracano już kilkakrotnie uwagę

Chudziński w 1882 r. (’82. 613,627) zauważył, że u 12 osobników nie znalazł tego mięśnia ani razu; zaś w dwa lata później znalazł go u Murzynki Keruca (1884a. 609). Testut (1884.801), występując w charakterze przeciwnika Chudzińskiego, obliczył częstość małego mięśnia lędźwiowego na 12%-Uwzględniając całą literaturę, stwierdzamy brak m. psoas minoris u 30 osobników, z 59 stron Czyli że innemi słowy:

M. psoas minor u Murzynów nie występuje: u 56 osobników 30 razy, a więc w 53.3°/₀ przypadkach, u 112 stron 59 „    „    „ 52.6%

Ponieważ Testut (1884. 810) oznaczył częstość mięśnia na 12%. a więc brak na 88%. więc dane jego musimy uznać za niedokładne.

Porównajmy moje wyniki z cyframi dla ras innych, a otrzy

mamy następujące zestawienie:

M. psoas minor brakuje:

Według ilości kończyn:    %

u Japończyków (Adachi 1908.289).    . . 624 — 50.5

„ Murzynów (Loth).........114 — 52.6

„ Europejczyków (Ad a cli i 1909.289) . . 3583    — 56.0