czątkowo było to bardzo trudne, ponieważ moda wymagała, aby były one zbite w jedną wypukłość, formującą się nisko tuż nad pasem. Dopiero w roku 1903 lekarka Gaches Saraute, opracowując zreformowany higieniczny gorset, którego wartość polegała głównie r.ą tym. że nie uciskał zupełnie piersi i żołądka, a opierał się jedynie na dolnej części tułowia, zaproponowała noszenie biustonoszy. Projekt jej uzyskał aprobatę paryskiej Akademii Medycznej. Zaczęły wówczas powstawać rozmaite formy biustonoszy, różnorodnie skonstruowanych (por. ił. 31). Do najlepszych zaliczano biustonosz zwany „ea-limaste", projektu polskiej lekarki — Hryniewicz. Składał siu on z elastycznych lub jedwabnych tasiemek o szerokości 3 do 10 cm. których ilość można było zmieniać w zależności od wymiarów piersi, i z paska. który zapinano na haftki lub wiązano na wst.y/.ec/kl. przy < zvm mógł on być z tyłu przyczepiony do gorsetu. Prói- ...ino również stosować higieniczne staniki z pasków ułożonyrh trójkątnie, u dołu posiadające patki do przypinania majtek i spódnicy.
Tak więc gorset rozp-nil im ii\v <• części, z których górr.a, zwana początkowo blustlmll. rem potem biustonoszem, a obecnie stuniczkiem, zuv,ła •: • Iii • rolę j>odt rżymy wania i kształtowania biustu, dolno /••. jx* /•Musowoniu nowych surowców - stola t.ii; 1'lnntycznym pa • m