jedwabnej halki była podszewka pod suknią, wykonana z jed wabiu lub tafty; podszywano nią suknie zarówno z cienkich, jak i lekkich tkanin. Przy poruszaniu się podszewka, stykając się z falbanami przy halce, wydawała charakterystyczny dla tych czasów szelest, zwany „fn;-;Yu",
Do ok. 1900 r. nr a j t k i noszono z nogawkami zmarszczonymi u dołu i wykończonymi wielką falbaną. Składały się cne z dwu osobnych nogawek złączony cli w talii paskiem. Szyto je z płócien lnianych i bawełnianych, czasem z jedwabi lub z wełny. W lecie noszono majtki krótsze, sięgające do kolan; miały one z tyłu klapę zapinaną na guziki (ii. 58). Na zimę szyto także szerokie i bufiaste majtki z sukna lub szewiotu na podszewce, mające również klapą (ii. 55) i zapięcie z tylu.
Stanik gorsecikowy — „cache-corset” — posiadał w tym okresie wydłużenie z przodu odpowiadające krojowi bluzki z ..odwłokiem osy". Ta forma stanika zwana była wówczas „droit de devani” (il. 57).
Szlafrok, ubiór poranny na letniska lub eleganckie ,,teo gown" były wzorowane na formach sukien reformowanych, zapewniających w tym okresie maksimum wygody i odpoczynku (il. 59).
SUKNIE
W pierwszych latach XX w. wszystkie suknie wlokły sic jeszcze po ziemi, zamiatając ulice i posadzki. Niemniej w modzie światowej pojawiały się już próby wprowadzania krótszych sukien. W Ru ropie dal temu początek Międzynarodowy Instytut Kra-