HISTORIA DE ANTIGUITATE REGOM NORWAGEENSIOM. 19
dtbaotur reaponsa a dcmonibus; illuc et Hacon cougregaverat multitudinem idolorum. Illuc ergo rex advenien8 invitavit ad se omDe8 illos, qui arctiori vinculo diabolicarum falsitatinn1 irretiti fuerant et vulgari locutione dicuntur seithmen, et quia illos perspexit insanabiles, ne novellse plantationi nocerent, collectos in domum demonibus dedicatam una cum simulachris igni* cremari jussit; quorum fuisse ferunt numerum octogiota promiscui sexus.
Cap. XII. Quod Hyslandia fidem Christi receperit per ejus instantiam.
Anno deinde transacto misit rex Theobraodum presbyterum in Islandiam prsedicare verbuin Dei, quam nos superius diximus a ąuibusdara sestimari Tyle insulam propter quasdam similitudi-nes maxinieque quia continuatur dies circa solstitium estivale et identidem nox* circa brumale. Qui cum illuc venisset, coepit
1 K. falaitatem A. f&lsitas S. 5 AK. igne S. * indaat af Suhm. mgl. AK8.
to: Hovet vanhelliges paa M se r e (Odd Cap. 41 M.) og Seidmsen-
deue indebraendee paa Nidarnes (Odd Cap. 27 M.)
10. Anno deinde transacto] 0: et Aar efter 01ava Regjerings-tiltrsedolse.
12. Tyle] cfr. Beda, de temp. rat. c. 31: „Notandum quod de Thnle scripgit Solinua: Thule, inąuit, ultima, in qua sestivo solstitio, sole de cancri sidere faciente transitura, doi nulla, brumali solstitio perinde nullus dies. Quod Plinius quoque in libro 7mo non prstermisit: Ultima, inqoiens, omnium qusB memorantur Thnle, in qua solstitio nullas esse noctes indicavimus cancri signum sole trans-eunte nullosqne contra per brumam dies. Hoc ąuidem senis raen-sibus fieri arbitrautur“. Cfr. ogsaa LandnAmas Prolog: I aldafars-
bok fieirri er Beda prestr heilagr gerSi er getit eylanda fiess er Tili heitir ok A bókum er sagt at liggi vi dsegra sigling i norSr frA Bretlandi; f>ar sagM hann eigi koma dag A vetr ok eigi nótt A samar, {>A er dagr er sem lengstr. Til {less setla vitrir meno fiat haft, at Island se Tili kallat, at fiar er vifta A landinu er sól skin um naetr f)A er dagr er sem lengstr, en fiat er vifta um daga er sól ser eigi fiA er nótt er sem lengst.