NDIGDRUK00572563

57

mętnym i pozostawiał na dnie osad grubości palca w’którym za pośrednictwem mikroskopu odkryto po-wyżśj przytoczone kryształy. Choremu dano wodę selcerską, aby mocz możliwie rozcieńczyć. Przy stosownych środkach lekarskich, spoczynku w łóżku i t. p. stan malca poprawiał się bardzo szynko, tak, że po upływie 3 tygodni był zupełnie zdrów.

Wydarza się, że po ostrśm zapaleniu pęcherza nie następuje zupełne uleczenie, lecz takowy przechodzi w chroniczny.

Objawy w niem są daleko łagodniejsze. Naporu na urynowanie i silnych bólów albo nie ma wcale, albo jeżeli są, to bardzo nieznaczne i zjawiają się tylko zrzadka. Gorączki najczęściej również nie ma, pojawia się czasami około wieczora mały dreszczyk, nieznaczne podniesienie temperatury i pragnienie. Chorzy nie potrzebują pozostawać w łóżku i mogą pełnić swe zajęcia, siły bowiem nie słabną pomimo długotrwałości tego cierpienia. U kobiśt przebieg tój choroby bywa jeszcze daleko łagodniejszym, często bardzo chodzą z niem przez czas długi nie zwraciiąc uwagi na nie. Dopiero w razie, gdy je lekarz bada z innych względów, lub gdy dostrzegą wielki męt i osad w moczu, wtedy rozpoczynają właściwą kura-cyą. Mocz wydziela się normalnie, dopiero po całych latach trwania choroby następuje utrndnienie, a to z powodu, że i inne' warstwy w ściankach pęcherza, a między niemi i mięśniowa, zaczynają podlegać chorobliwym zmianom. Dochodzi skutkiem tego do zgru • bienia w takim stopniu, że ścianki pęcherza można z zewnątrz przez skórę wyczuć a mocz zostaje tylko częściowo wydzielonym, część zaś pozostaje w pęche-