NDIGDRUK00572712 djvu

2

Żołądek stanowi workowate rozszerzenie przewodu pokarmowego, w którym pokarmy najdłużej się zatrzymują i skutkiem działania jego soku zamieniają się w papkę (miazgę). Żołądek mieści się w górnej części brzucha i rozprzestrzenia się pod oba podżebrza. Od góry graniczy z przeponą, od dołu z kiszkami (okrężnicą), od tyłu z trzustką, na lewo ze śledzioną, na prawo z wątrobą. Rozróżniają w nim tupust t. j. otwór, którym dostają się do niego pokarmy połknięte i wypust, którym posuwają się dalej do kiszek. Górna jego powierzchnia nazywa się wielką krzywizną; dolna małą krzywizną. Żołądek składają następujące warstwy idąc od wewnątrz na zewnątrz: 1) Błona śluzowa żołądka jest z wyglądu podobną do aksamitu, czerwono-szarego koloru, a pod lupą przedstawia się jako wielka ilość zagłębień okrągławych. Na dnie tych zagłębień znajdują się otwory gruczołów, wydzielających pepsynę i lewas solny, które stanowią właściwą siłę trawiącą pokarmy. Pepsyna wydziela się z gruczołów pepsynowych, których ilość podają na 5 milionów! Prócz tych gruczołów znajdują się w błonie śluzowej jeszcze gruczoły śluzowe, rozmieszczone przy wpuście i wypuście żołądka. Błona śluzowa za pośrednictwem tkanki łącznej przylega do 2) błony mięśniowej, składającej się z gładkich włókien, które biegną częścią w kierunku podłużnym a częścią w poprzecznym. Podłużne krzyżują się z poprzecznemi pod kątem prostym i pierścieniowato otaczają podstawę, trzon i wypust żołądka, Ściśle z błoną mięśniową jest złączona 3) błona surowicza.

Dzięki włóknom mięśniowym, żołądek może we wszystkich kierunkach się rozszerzać i ściągać, skutkiem czego zawarte w nim pokarmy przychodzą w zetknięcie ze znajdującym się w nim sokiem. Sok ter jest to dosyć