O 7 3

Interferujące ze sobą promienie odbite 1, 2 oraz promienie przechodzące V, 2’ nie odbijają się w jednakowych warunkach, ponieważ przy odbiciu światła na granicy środowiska o mniejszym współczynniku załamania ze środowiskiem o większym współczynniku załamania zachodzi zmiana fazy równoważna zmianie

drogi optycznej o —X . Wobec tego różnica dróg optycznych dla promieni odbitych wynosi:

Rys. 2. Układ tworzący pierścienie Newtona: 1-soczewka, 2-warstwa powietrza, 3-piytka, /^-promień krzywizny soczewki, a-promień k-tego pierścienia Newtona, h -grubość warstwy powietrza

A_n=2h + -X 2

-    dla promieni przechodzących:

A_p=2h

Warunki określające maksima interferencyjne:

-    dla promieni odbitych:

2

2

-dla promieni przechodzących:

2 h = kX

Pierścienie Newtona

Prążki interferencyjne możemy otrzymać (rys. 2) przy użyciu warstwy powietrza o zmiennej grubości pomiędzy soczewką o dużym promieniu krzywizny i płytką przyciśniętą do soczewki. Interferencji ulegają zarówno promienie przechodzące, jak i odbite. Prążki interferencyjne będą miały postać współśrodkowych pierścieni. Punkt styczności soczewki z płytką w świetle odbitym będzie ciemny, a w świetle przechodzącym środek pola widzenia będzie jasny.

Stosując twierdzenie Pitagorasa dla odpowiednich trójkątów prostokątnych (rys. 2) mamy:

a² + (2R - h)² = (2R)²- (a² + h²)

stąd:

(2R-h)h = a²

199