Obraz0 (68)

■H

nmi

Czwarty chwyt Leopolda /jednoręczny/jest modyfikacją chwytu trzeciego. Technika badania: badający stoi twarzą do rodzącej. Jest to badanie jednoręczne. Ręką nad spojeniem łonowym chwyta się część przodującą między kciukiem a pozostałymi palcami. Ocenia się co jest częścią przodującą, czy jest ruchoma czy nie, w jakim stosunku do wchodu miednicy znajduje się główka, jaka jest jej wielkość.

Niektóre źródła podają III chwyt jako jednoręczny a IV jako dwuręczny.

Ryc. 22. IV Chwyt Leopolda.

Piąty chwyt dodatkowy jest

stosowany, gdy część przodująca jest przyparta, ale nieustalona. Celem tego chwytu jest stwierdzenie, czy nie ma dysproporcji między wielkością główki a wielkością płaszczyzny wchodu miednicy. Służy on odpowiedzi na pytanie, czy nie ma niestosunku/niewspólmierności porodowej? Technika badania: Obie dłonie układa się płasko, jedną na spojeniu łonowym, drugą na powłokach brzusznych na części przodującej.

• Jeżeli ręka znajdująca się na główce płodu leży powyżej ręki na spojeniu łonowym lub na równym poziomie, może to świadczyć o niewspółmierności między główką a płaszczyzną wchodu / mówimy wówczas, że główka pro min uje/.

® Jeżeli ręka leżąca na główce jest poniżej ręki znajdującej się na spojeniu łonowym, nie ma niestosunku porodowego.

Szósty chwyt dodatkowy służy do oceny bruzdy szyjnej w stosunku do płaszczyzny wchodu.

Technika badania: palce obu rąk ułożonych na spojeniu łonowym w kierunku brzucha rodzącej zagłębiamy za spojeniem łonowym u górze aż do wyczucia zagłębienia charakterystycznego dla szyi płodu, wyżej natrafia się na barki płodu stanowiące pewną wyniosłość w stosunku do szyi.

•    Jeżeli bruzda szyjna jest na wysokości 5 palców poprzecznie nad spojeniem łonowym oznacza to, że główka nie jest ustalona w płaszczyźnie wchodu.

•    Jeżeli jest na wysokości 2 palców nad spojeniem łonowym oznacza to, że główka jest ustalona we wchodzie.

•    Jeżeli jest na wysokości 1 palca nad spojeniem łonowym, wówczas znajduje się w próżni.

Przy położeniu podłużnym miednicowym bruzda ta nie istnieje. Warunkiem zbadania bruzdy szyjnej płodu jest opróżniony pęcherz moczowy i cienie powłoki brzuszne u matki.

Badanie wysokości pierścienia skurczowego / Bandla/

Pomocna w ocenie przebiegu porodu jest ocena wysokości, na jakiej znajduje się pierścień skurczowy /Bandla/. Daje się on wyczuć palcami płasko ułożonej dłoni powyżej spojenia łonowego jako „fałd mięśniowy”. Jest to granica między częścią bierną a czynną macicy. Jeżeli pierścień skurczowy wyczuwa się poprzeczne na szerokość 2 palców nad spojeniem łonowym, to ujście zewnętrzne macicy rozwarte jest na 2 palce /4cm/.

Jeżeli pierścień skurczowy znajduje się na szerokość dłoni powyżej spojenia łonowego, to ujście zewnętrze macicy jest całkowicie rozwarte. Oceny przebiegu pierścienia skurczowego może dokonać doświadczona położna i lekarz. Warunkiem dokonania badania jest opróżniony pęcherz moczowy i cienkie powłoki brzuszne u matki.

Badanie wewnętrzne /examinatio per \aginam/

Badanie wewnętrzne jest jednoręcznym badaniem przez pochwę. Na tym badaniu opiera się wnikliwa diagnostyka położnicza, jest ono niezbędnym elementem oceny sytuacji położniczej, a zatem rokowania co do przebiegu porodu. Badanie wewnętrzne ze względu na możliwość wprowadzenia drobnoustrojów chorobotwórczych w trakcie jego wykonywania wymaga prawidłowego ustalenia wskazań oraz postępowania aseptycznego.

I I— i—i—ją

43