obraz0

semiotyki do badań Biblii. W obszarze języka niemieckiego semiotyczne analizy Biblii przeprowadza się głównie w ramach lingwistyki tekstu. Wyniki tych analiz są publikowane w czasopiśmie „Lingustica Biblica”. Na bazie semiotyki i teorii informacji do badań Biblii wprowadzono tzw. lingwistykę komputerową (C.H. Schweizer). W tym obszarze znaczące są wyniki badań prowadzonych nad tzw. poetyką generatywną w Ewangeliach synoptycznych przez E. Guttgemannsa. Zaproponował on 4 etapy badania programu opowiadania: 1) przez analizę motywów przedostanie się od tekstu, który się nam jawi w pierwszym zetknięciu, do „głębi tekstu”; 2) klasyfikacja motywów, by odkryć, z czego powstał tekst; 3) poszukiwanie typowych osób; 4) analiza logiki narracji. W biblistyce obszaru języka ang. nawiązuje się do amer. kierunku semiotyki, uwydatniającego środowisko znaku. W tym ujęciu analizę semiotyczną tekstu bibl. traktuje się jako pogłębienie i uzupełnienie krytyki lit., kładąc szczególny nacisk na pragmatykę. Badaniu poddaje się różne poziomy znaczeń, uwydatniając w tekście rolę czytelnika i jego rozumienie znaku. Głównym celem analiz różnych poziomów znaczeń jest dotarcie do „struktur głębokich” tekstu, w których zawarty jest system fundamentalnych wartości, oraz ukazanie, jak te wartości są rozumiane. W odróżnieniu od europejskiej metody analizy opowiadania, której celem jest dotarcie do podstawowych struktur tworzenia znaczeń, bibliści amer. sa zainteresowani odkryciem funkcjonowania podstawowych struktur mitycznych i antropologicznych. Wyniki semiotycznych analiz biblistów amer. publikowane są gł. w czasopiśmie „Semeia”. Semiotyczne podejście do Starego Testamentu stosują m.in,: A. Laato, K.M. Q’Connor, J.F. Parker, J.T. Preyitt, C.S. Rodd, do Nowego Testamentu m.in.: J.D. Crossan, R.W, Funk, D. Patte, R.C. Tennehill, D.O, Yia. Natomiast metoda semiotyeznej analizy opowiadania konsekwentnie jest stosowana i rozwijana w biblistyce obszaru języka francuskiego. Głównymi ośrodkami analiz semiotycznych Biblii stosującymi i rozwijającymi Greimasowską metodą semiotyki tekstu są: CADIR (Centre de 1’Analyse du Discours Religieux) w Lyonie (np, J. Calloud, F. Genuyt, J.-P. Duplantier), SEMANET (Semiotische Analyse door Nederlandse Theologen) w Holandii (np. J. Holmań) i ASTER (Atelier de Semiotiąue du Texte Religieux) w Kanadzie (np. W. Yogels).