Obraz1 (40)

•    przedwczesne szybkie odpłynięcie płynu owodniowego przy położeniu ■.kośnym płodu,

-    miednica obszerna, jak i zwężona,

-    poród martwego dziecka,

-    nisko usadowione łożysko,

-    wady rozwojowe i guzy macicy, guzy szyjki macicy, i m. *'nie wierzchołkowe - habitus yerticctlis

i > me położnicze:

-    część przodująca - główka, - okolica wierzchołka główki,

•    punkt prowadzący - punkt między ciemiączkiem tylnym a przednim,

-    płaszczyzna miarodajna - czołowo-potylicowa, obwód ok. 34 cm, wymiar strzałkowy prosty - 12 cm,

-    punkt obrotu - czoło na granicy włosów,

•    mechanizm rodzenia - najpierw przygięcie, potem odgięcie,

-    kształt główki w adaptacji - niezróżnicowany, brak adaptacji albo czaszka wieżo wata,

•• przedgłowie - na kościach ciemieniowych - bardziej na prawej przy ustawieniu lewym i bardziej na lewej przy ustawieniu prawym.

u,, luntizm porodu. Ułożenie wierzchołkowe jest ułożeniem przejściowym od tik'.■(•nia przygięciSWego do odgięciowego. Niewiele różni się od ułożenia n micniowego, które jest już jednak ułożeniem odgięciowym. W ułożeniu n rzchołkowym główka płodu wstawia się do wchodu miednicy w wymiarze •,l ir.uyin I lub II, w zależności od ustawienia, z potylicą i grzbietem zwróconym 111■ kości krzyżowej.

• ilówka płodu w okolicy płaszczyzny próżni lub cieśni miednicy dokonuje /wioiu czoła w kierunku spojenia łonowego, a potylicą do zagłębienia 11 / v/owo-biodrowego. Szew strzałkowy z wymiaru skośnego przechodzi wymiar prosty. W szparze sromowej ukazuje się część czaszki płodu wierzchołek główki.

I'.....od/.eniu się główki spod spojenia łonowego aż do okolicy czoła dokonuje

ir przygięcie jej wokół punktu stałego - czoła na granicy owłosienia głowy upartego o kąt luku podłonowego. Przy tym zwrocie tylogłowie rodzi się od trony krocza, a następnie podczas odgięcia rodzi się twarz spod spojenia

łonowego. Dalszy mechanizm porodowy barków i tułowia jest taki sam jak przy ułożeniach przygięciowych.

Rozpoznanie w badaniu położniczym:

Główka nieustalona w płaszczyźnie wchodu:

Badanie zewnętrzne: w czasie ustalania się główki we wchodzie, można stwierdzić charakterystyczne wystawanie potylicy bardziej ponad wchód miednicy niż okolicy czoła /III, IV chwyt Leopolda/, drugim chwytem położniczym można stwierdzić najczęściej tylną odmianę ustawienia.

Badanie wewnętrzne: w kanale rodnym zagłębienie krzyżowo-biodrowe jest wolne, punkt prowadzący w okolicy wierzchołka czaszki płodu; szew strzałkowy' bada się w wymiarze poprzecznym lub nieco skośnym.

Główka ustalona we wchodzie - próżni:

Badanie zewnętrzne: trzecim chwytem położniczym wyczuwa się nad wchodem miednicy opór główki tylko po stronie twarzy, główka nieruchoma. Czoło i potylica minęły płaszczyznę wchodu, a więc po stronie grzbietu dochodzi się do karku płodu, znajdującego się bliżej środkowej linii ciała niż okolica twarzy. Badanie wewnętrzne: punkt prowadzący znajduje się na wysokości linii międzykolcowej lub poniżej. Zagłębienie krzyżowo-biodrowe w górnej części jest zajęte przez główkę. Punktem prowadzącym jest okolica wierzchołka główki miedzy ciemiączkiem przednim, a tylnym. W czasie badania dostęp do ciemiączka przedniego jest łatwy, natomiast ciemiączko tylne znajdujące się wyżej i ku tyłowi jest trudno dostępne. Szew strzałkowy w wymiarze skośnym I lub II w zależności od ustawienia - w ustawieniu I w wymiarze skośnym I, w ustawieniu II w wymiarze skośnym II.

Główka ustalona w dnie miednicy:

Badanie zewnętrzne: III chwytem położniczym wyczuwalne przy badaniu są ruchome barki płodu.

Badanie wewnętrzne: całe zagłębienie krzyżowo-biodrowe jest zajęte przez główkę. Punkt prowadzący - stanowi okolica wierzchołka główki. Ciemiączko przednie znajduje się bliżej spojenia łonowego, ciemiączko tylne od strony kości krzyżowej. Szew strzałkowy i czołowy znajdują się w wymiarze lekko skośnym lub prostym.

85