Rozdział 9 Udział pielęgniarki w usprawnianiu pacjenta4

•    Niepodawanic płynu szybko. Zbyt szybkie podawanie płynu może spowodować rozstrzeń żołądka i opóźnić jego opróżnianie.

•    Przed karmieniem sprawdzenie zalegania w żołądku. W przypadku zalegania w żołądku może nastąpić zmiana metody podaży i objętości porcji.

•    Żywienie przez mikrojejunostomię zaczyna się od postępowania wstępnego.

•    W żywieniu przez mikrojejunostomię stosuje się metodę wlewu grawitacyjną lub przez pompę pe-rystaltyczną. Każdą porcję żywieniową podaje się przez 6 h.

•    Płukanie cewnika żywieniowego wodą po każdym karmieniu.

Zapamiętąj:

Płukanie cewnika zapobiega zatkaniu, jest także dodatkowym źródłem płynu dostarczonego do organizmu.

Uwagi

1.    Żywienie przez mikrojejunostomię można rozpocząć tylko po radiologicznej ocenie drożności i ułożenia cewnika. Decyzję o rozpoczęciu żywienia podejmuje lekarz.

2.    W przebiegu żywienia dojelitowego należy uwzględnić postępowanie wstępne:

•    Zaczyna się od podawania rozcieńczonych mieszanek z małą szybkością.

•    Następnie stopniowo zwiększa się objętość i szybkość podawania aż do uzyskania pożądanej dawki. Może to trwać kilka dni.

a.    Mieszankę rozcieńcza się do ^l/_Ą zalecanego stężenia.

b.    Następnie zwiększa się stężenie roztworu w ciągu kolejnych dni. Pełne żywienie osiąga się zazwyczaj po 4 dniach.

c.    Pokarm podaje się z prędkością początkową 25 ml/h.

d.    Szybkość wlewu zwiększa się co 12 h o 25 ml/h, aż do uzyskania pożądanej prędkości ustalonej przez lekarza.

3.    Kontroluj umocowanie cewnika gastro- lub jejunosto-mii. napełnienie balona uszczelniającego gastrostomii raz dziennic.

9.5.14

Pielęgnowanie pacjenta z tracheostomią [•]

Nazwa zabiegu    Pielęgnowanie pacjenta z tracheostomią.

Tracheostomia — tracheotomia trwała.

Istota i cel    Tracheostomia chirurgiczna:

Zabieg polega na rozcięciu tchawicy w celu wprowadzenia do niej rurki.

W przebiegu zabiegu istotne są etapy:

•    Nacięcie skóry.

•    Rozprcparowanie mięśni i powięzi.

•    Wycięcie otworu w ścianie tchawicy powyżej lub poniżej cieśni tarczycy.

•    Wytworzenie sztucznej przetoki.

Tracheostomię — przetokę tchawiczą umożliwiającą utrzymanie drożności dróg oddechowych wykonuje się u pacjentów (ryc. 9.31):

-    wymagających przedłużonej wentylacji mechanicznej,

-    w celu utrzymania drożności dróg oddechowych po zabiegach operacyjnych w obrębie jamy ustnej, nosa, gardła, krtani,

-    gdy wyżej położone drogi oddechowe są zatkane ciałem obcym, są uszkodzone albo występują zmiany patologiczne w tkankach układu oddechowego uniemożliwiające oddychanie.

Tracheostomia gwarantuje optymalne warunki usprawniania układu oddechowego oraz profilaktyki powikłań oddechowych.

Łącznik

Wężyk z batonikiem

Tracheostomia

Tchawica

Mankiet

uszczelniający

Ryc. 9.32. Umiejscowienie rurki tracheostomijnej w tchawicy.

673