Obraz3 (55)

Nawierzchnia z płyt betonowych dekoracyjnie ułożonych w miejscu wydeptywania trawnika w osiedlu w Raciborzu

W miejscach wypoczynku biernego można komponować nawierzchnie z różnych tworzyw. Uzyskana w ten sposób mozaika stanowi dodatkową atrakcję.

Odpowiednie nawierzchnie odgrywają istotną rolę na terenach zabaw dziecięcych. Po pierwsze zapewniają dzieciom konieczne użytkowanie urządzeń i zmniejszają wypadkowość w czasie zabaw. Zachęca to dzieci do swobodniejszej zabawy, a tym samym sprzyja ich pełniejszemu rozwojowi psychiczno-fizycznemu. Łączenie różnorodnych nawierzchni uatrakcyjnia teren zabaw i porządkuje go funkcjonalnie. Odpowiedni rodzaj nawierzchni zmniejsza dewastację terenów zieleni.

Najlepsze na terenach zabaw są nawierzchnie: trawiasta, ziemna ulepszona, z łupka powęglowego, żwirowa jednowarstwowa i trzy-warstwowa oraz z tworzyw sztucznych. Ich zaletą jest duża elastyczność.

Nawierzchnia trawiasta jest najwłaściwsza do zabaw dziecięcych. Jej wielkość może być warunkowana tylko względami ekonomicznymi. Nawierzchnia trawiasta jest niezbędna na powierzchni kilkunastu metrów kwadratowych wokół jednego elementu zabaw.

W rejonie zabaw dzieci różnych grup o odpowiednio bogatym programie, specjalnie przygotowana nawierzchnia powinna obejmować kilkaset metrów kwadratowych.

Najlepszą technologią w warunkach osiedlowych jest kolejne układanie, począwszy od dna koryta placu obniżonego o 50 cm w stosunku do niwelety terenu, następujących warstw:

—    sączków w rowkach, zasypanych tłuczniem,

—    10—12 cm piasku o granulacji 0,6—2 mm,

—    10 cm gliny piaszczystej,

—    20—30 cm gleby żyznej b

Ponadto zakłada się system sączków w szczelinach pionowych wykonanych ze żwiru, połączonych z systemem sączków poziomych umieszczonych w dolnej warstwie. Na tak przygotowany teren należy stosować następujące mieszanki nasion traw:

Trawy    Udział

%

1.    Poa pratensis ■— wiechlina łąkowa    30

Festuca rubra var. Genuina — kostrzewa czerwona genewska    25

Poa annua — wiechlina roczna    15

Poa trivialis — wiechlina zwyczajna    15

Agrostis tenuis — mietlica    15

2. Lolium perenne — życica trwała    70—80

Cynosurus cristatus — grzebienica pospolita    30—20

3.    Festuca rubra var. Genuina — kostrzewa czerwona

genewska    10

Lolium perenne — życica trwała    60

Cynosurus cristatus — grzebienica pospolita    10

Poa pratensis lub trivialis — wiechlina łąkowa lub zwyczajna    20

4.    Festuca rubra — kostrzewa czerwona    30

Poa pratensis — wiechlina łąkowa    30

Agrostis tenuis lub Cynosurus cristatus — mietlica lub grzebienica pospolita    20

Lolium perenne — życica trwała    15

Trifolium repens — koniczyna biała    5

5.    Poa pratensis var. Alicja — wiechlina łąkowa Alicja    25

Festuca rubra var. Leo — kostrzewa czerwona Leo    20

Festuca heterophylla var. Sawa — kostrzewa różnolistna Sawa    25

Agrostis tenuis var. IGEKA — mietlica IGEKA    30

¹ E. Grzejszczak: Zakładanie trawników dla celów sportowych. Instytut Kształtowania Terenów Zieleni, Warszawa 1974.

77