Obraz5 (55)

Nawierzchnia betonowa z płytek luźno układanych, tzw. rzymski chodnik, jest bardzo popularna. Najczęściej popełnianym błędem w jej wykonaniu jest stosowanie niewłaściwych odstępów między płytkami i układanie ich zbyt wysoko ponad poziomem otaczającego terenu, co powoduje większe zniszczenia trawników. Przy układaniu płytek należy uwzględniać szybkość poruszania się użytkowników, która wynika z funkcji terenu. Odstępy między płytkami powinny równać się średniej długości kroku, która jest zróżnicowana następująco: spacer, chód wolny — 62,5 cm, chód normalny — 75 cm, chód szybki — 87,5 cm.

Chodnik rzymski najczęściej kładzie się na trawnikach w miejscach wydeptywanych (skróty komunikacyjne), na narożnikach trawników, na trawnikach intensywnie użytkowanych w rejonie zabaw, na pasach buforowych pomiędzy zielenią a placem zabaw.

Płyty prefabrykowane można zagłębiać około 3—4 cm, wprost w ziemię, bez podsypki piaskowej. Wymaga to dużej staranności i dużego nakładu pracy przy wyrównywaniu podłoża. Rolę krawężników, na których w tego rodzaju rozwiązaniach zaoszczędzamy, pełni trawa.

Inny rodzaj płyt betonowych — wylewanych bezpośrednio w szalunki na miejscu przeznaczenia na 10—12-centymetrowej podbudowie jest rozwiązaniem droższym, lecz dobrym i trwałym. Płyt takich nie należy układać nad jakimkolwiek uzbrojeniem, gdyż w razie awarii uzbrojenia i konieczności jego wymiany ulegają one całkowitemu zniszczeniu.

Walory dekoracyjne przy tego rodzaju nawierzchni uzyskuje się w wyniku wypłukiwania za pomocą szczotki moczonej w wodzie po 6—8 godzinach procesu wiązania, otoczaków lub kruszywa kamiennego, zatopionych w górnej warstwie nawierzchni. Najczęstsze wymiary płyt wynoszą 100 X 100 cm, 50 X 50 cm. Stosowane są też wzajemne ich kombinacje. Grubość płyt może być różna.

Nawierzchnia z pustaków ceramicznych jest łatwa do wykonania. Podobnie jak płyty betonowe, pustaki ceramiczne można zagłębiać wprost w ziemię, a następnie wypełniać wolne przestrzenie glebą urodzajną i obsiewać trawą.

Najwłaściwsze na nawierzchnie komunikacyjne dla pieszych są pustaki o małych otworach.

Nawierzchnie z tworzyw sztucznych zostały już uznane jako odpowiednie na boiska sportowe. Stosuje się je także na terenach zabaw dla dzieci. Ponieważ nawierzchnie z tworzyw sztucznych są bardzo drogie, należy je wykonywać bezpośrednio pod urządzeniami do zabaw, podczas których istnieje prawdopodobieństwo spadnięcia.

Pierwszym tworzywem stosowanym na nawierzchnie był u nas s o t a r , odpowiednik tartanu. Jest to elastomer poliuretanowy,

W osiedlu w Nowym Sączu, pod wysokimi urządzeniami do zabaw zastosowano

nawierzchnię elastyczną

81

6 — Zagospodarowanie