Obraz0 (40)

144 Emile M. Cioran

Nie kochać życia jest największą zbrodnią. Kto jest za nią odpowiedzialny?

Ci, którzy nie znajdują upodobania w pozorach oraz dzielą świat na istotę i zjawisko. Ci kochają morze, wszyscy ci, którzy nie doświadczają pozorów jako absolutnej istoty. Dla nich świat rozpoczyna się poza kwiatem, uśmiechem, pocałunkiem, wszyscy ci, którzy w indy widuacji nie widzą autonomicznej rzeczywistości, lecz przemiany niedostępnej substancji.

Ci nie kochają życia, gdyż śmierć istnienia nie jest nigdy stratą w naturze.

Ten, kto nie kocha życia, otwiera pod sobą pustkę, której niczym nie może wypełnić. Czyż nie jest ono godne miłości? Miłość jednak, którą mu niesiemy, jest tym bardziej szlachetna, że nie możemy wiedzieć, czy życie jest jej godne, czy nie. Nawet ślepi na świat, nie możemy obserwować życia kątem oka. — Jakaż szkoda, że nie jest ono aniołem, bym je wielbił, lub potworem, bym je nienawidził! Nikt nie może wiedzieć, jak bardzo je kocha...

Nawet ci, którzy nie kochali życia, mogą poznać rozpacz...

SPOWIEDŹ RZECZY

Lękam się sekretnej muzyki rzeczy, jej podziemnych brzmień, które docierają do mnie w godzinach podniosłej samotności, jak tajemne wyznania innego świata. Spowiedź rzeczy ma wielką moc uwodzenia.

Bądź naszym spowiednikiem i wysłuchaj naszej modlitwy ! Nasza natura nie ma treści, a nasze zarysy są liche. Nasza ulotna zabawa upaja ludzi, przywiązuje ich do nas, zadowala ich i niszczy. Wielbią naszą złudność, a z ołtarza, który nam wznoszą, zstępuje korowód ich życia. Ich miłość do nas jest poniżeniem, ich wiara w nas — nieszczęściem, a ekstaza — rozczarowaniem. Przy nas ich ogień staje się popiołem, ich istnienie — pozorem. Bogaci wchodzą do naszego tanecznego korowodu i wychodzą nadzy. Jesteśmy cieniami, a nasza gra jest największą ułudą. Pochodzimy od czasu, w nim poruszamy się i jemu jesteśmy poświęcone.

Taniec cieni jest ekstazą czasu. Wszystko, co upada w czas, pada ofiarą czaru, wdzięku. Służymy mu, wabiąc naszymi oczyma służących istnienia. Ci, którzy odpowiedzieli na nasze wezwania, żebrzą o istnienie. Pokonani przez czas na próżno będą głosić chwałę innych światów!