Obraz (2831)

Qvo vadis cłowieku

Dzie idzies cłowieku?

Obeźryj sic za siebie i popatrz do przodku i tam co jest na niebie

Cujes ze sie nad tobóm chmórzi ze cie biyda bije i głodym morzi ale nie fsc jest ciymno i chmóry strasecne

0    fileckc wyjdzie słonko długowiccne.

Jest cas smutku i cas umiyranio jest cas wesołości i cas śpiywanio. Choćby cie biyd biyło siedym nie dej sie - choć ześ ino jedyn!

Weź do serca trochę słonka radości i pogody

1    nie sukoj zwady - ino zgody.

Kozdy mo swoje kr/ize kozdy mo utropiynie i smutki nieroz ni ma chleba a na sićko trzeba dutki.

W pularysku próżno coło pochmórane łza sie krynci w oku - jak se rade dóme?

Bogatymu dobrze - i byk sie ocieli A ty tu biydoku? dedwij do niedzieli. Kiedy bedzie równo?

Kied be lepse życie?

Mozę wy dzieciska toto uwidzicie?

Tamci panowie

i my dziadowie

oni bogoce

a my chudoce

oni majom wse życic obute

a my z topanków wyzute!

Jak biydny tak i bogaty sieka życie przezyć musom bogaty jest furt przedymnom choć jo sie barz friśko rusóm.

Kiedy koniec tyj gonitwy? Kiedy koniec utropiynio?

Tam dzie sieka sóm juz równi, tam dzie cicho leżom w ciyniu.

Rys, Maria Wnęk

129