Obraz8 (13)

94 TOŻSAMOŚĆ czŁCKrjjj

wpływów otoczenia utraciła wiedzę dotyczącą tego, co naprawdę indywij,. 1 alne. Jedynym sposobem na odnalezienie rzeczywistego kształtu jaj^ I wyrzeczenie się pozoru pierwotnego. W warunkach takich kontaktów jajo I dzyludzkich, w których inni wymuszają na osobie od najmłodszych lat | I życia uciekanie się do kolejnych pozorów, to niezwykle trudne. Tym bar- 1 dziej, że fundamentalne dla osobowej rzeczywistości odczucie tożsamość I pozostaje w nieustannym uzależnieniu od innych:

Inni ludzie są rodzajem zestawu do tożsamości, z ktorego można układat

obraz siebie” (Laing, 1997, s. 98).

Osoba posługująca się w relacjach z innymi maską nieodzwierciedlają-cą tego, kim rzeczywiście jest, nie uzyska potwierdzenia siebie, co wpłynie na jej postrzeganie i odczuwanie własnej faktyczności. Człowiekowi nakładającemu wobec różnych ludzi maski bardzo odmienne lub też niekon-trolująeemu ich nakładania, gubiącemu się w stwarzanych przez siebie pozorach, przypisane zostaną przez otocznie sprzeczne właściwości, co także nie może pozostać dla niego bez znaczenia. Dążenie do odnalezienia specyficznej dla siebie realności jest dodatkowo komplikowane tym, że ze względu na przeszłe doświadczenia oraz na użytek aktualnej sytuacji, osoby uciekają się do stosowania kolejnych masek. Laing pisze, że:

„...nie ma końca serii możliwych symulacji. Udaję, że nie udaję. Udaję, że udaję. Udaję, że nie udaję udającego...” (Laing, 1997, s. 50).

Dokonując w swoim życiu kolejnych mistyfikacji, człowiek oddala się od swojej rzeczywistości, od własnego ja.

Dotychczas prezentowany sposób unikania kontaktu z rzeczywistością polegał na tym, że maskująca się osoba stwarzała pozór własnego, nieistniejącego realnieją. Laing opisuje również inny rodzaj uniku, polegający na unikaniu ja innej osoby poprzez traktowanie jej jako ucieleśnionej fantazji. We własnym odczuciu człowiek akceptuje drugiego takim, jakim jest-Będąc przekonanym o autentyczności podstaw swojej akceptacji, nie zdaje sobie sprawy z tego, że w rzeczywistości aprobuje swoje wyobrażenie o drugim. Odwołując się do innej terminologii: człowiek nakłada drugiemu maskę, taką, jaką chce widzieć na jego twarzy. Dzięki temu może nim zawładnąć, wykorzystać go do swoich celów. Nałożenie innemu maski pozwala osobie na traktowanie go „..jak gdyby był inną osobą, a także jakby był jej prywatną własnością” (Laing, 1997, s. 55; podkreśl, autora). Drugi rodzaj sposobu unikania kontaktu z faktycznością dopełnia prezentowanego przez Lainga obrazu stosowania maski. Człowiek unika drugiego, nakładając mu maskę adekwatną do swoich fantazji na jego temat. Czyniąc tak, często nie pozostawia mu wyboru. Druga osoba z rozmaitych względów — w imię bezpieczeństwa swojego poczucia tożsamości, dla uniknięcia konfliktu - zmuszona jest odpowiedzieć na jego wymagania przyjęHistoria zwykłego małego chłopca, który w rzeczywistości był zdobyw-cą, lwem i kapitanem, ma swój ciąg dalszy. Sześćdziesiąt 1 p źmej duży

'tm*^TieSpV

Grał rolę £ rolę star

S-ś.P«^waC

^etelata* ' jest po prosi ,jaiywaG roli

jjesćdńesięcii poważne niepokojona r

rj zaprzeczeń

i wyjaśniał? ieśćdziesięc

cznego ze ws: kolejnej masl oodkreśl. aut

wańrozwiąz? co w ramach zaburzenia fi aej kwalifika osoba decydu Koncepcja momentach. maski, które chowaniu. P< raża myśl o: żadne kompr iSację pomięć pologicznym co powoduje, zjawisk nieki w którym żyj społeczne 1 historii człi

2.3. Ujęcie

kowana in ftiukonkre-

Bn

iBSi

i

ńistr