Żywopłoty mogą być jednogatunkowe lub wielogatunkowe, czyli mieszane. Na obrzeżach parków, gdzie jest wystarczająco dużo miejsca, zaleca się żywopłot mieszany, szeroki, nieregularny, dwu- lub więcej rzędowy składający się z kilku powtarzających się segmentów z tych samych gatunków w każdym rzędzie. W takim wypadku stosuje się zasadę, że od strony ogrodzenia sadzi się drzewa i krzewy7 wysokie (formy rozkrzewione) w małej rozstawie (1,5-2,0 m), np. śliwę Pisarda, jarzębinę mączną, klon polny, lipy, dęby, modrzewie oraz silnie rosnące krzewy, jak ognik, oliwnik, rokitnik. W odległości 1,5 m od rzędu wysokiego sadzi się krzewy średnio wysokie, jak sumak, forsycja, budleja, kolkwicja, dereń, ognik. Ostatni rząd tworzą krzewy nisko rosnące, sadzone kępami po 2-3 rośliny w rozstawie 60-80 cm, jak pigwowiec, keria (złotlin), pięciornik, tawuła Bumalda, porzeczka alpejska. Taki mieszany żywopłot ma wprawdzie kształt nieregularny, ale jest wielobarwny, urozmaicony zmiennością cech poszczególnych gatunków, szczególnie efektownie prezentuje się jesienią. Cięcie wielogatunkowego żywopłotu ogranicza się tylko do zmuszania krzewów do wytwarzania nowych pędów celem zagęszczenia.
Znane są dwa rodzaje cięcia żywopłotów - cięcie zagęszczające polegające na zmuszaniu krzewów do rozrastania się przez skracanie pędów wiosną (w momencie ruszania wegetacji lub wcześniej) oraz cięcie formujące, tj. nadające żywopłotowi pożądany kształt. Dotyczy to oczywiście tylko żywopłotów jednogatunkowych. Cięcie formujące wykonuje się dwukrotnie: pierwszy raz w końcu maja, celem ograniczenia nadmiernego przyrostu pędów i zmuszenia roślin do krzewienia, a drugi raz, gdy pędy wyrastające po pierwszym przycięciu zakończą swój wzrost na długość. Cięcie formujące wykonuje się zwykle w drugiej połowie lipca lub w sierpniu. Zbyt wczesne cięcie formujące nie daje zamierzonego rezultatu, gdyż rosnące jeszcze pędy powodują deformowanie nadanego kształtu i cięcie formujące trzeba powtórzyć po raz trzeci. W zakładaniu żywopłotów można kierować się następującymi kryteriami: wysokością, zwartością, wzrostem swobodnym (naturalnym) lub wymagającym cięcia i formowania, szerokością, dekoracyjnością ze względu na kwitnienie lub zabarwienie liści. Można tworzyć żywopłoty luźne lub szpalerowe, kwitnące wczesną wiosną lub latem, cierniste, kolczaste albo z roślin pnących lub czepnych, tj. rozpinanych na ogrodzeniach. Kryterium doboru roślin żywopłotowych może też być
155