P1010297

Victor Hugo Ruin]

naćh charakteryzowany jest tu w terminach antropomorficznych, co czyni    zamczyska, 1857,

.. , ,    ,    .    . n t j -i i — j    .    rysunek lawowani

zen więcej mz dekorację, a raczej ważny składnik akcji dramatycznej, symbolicznej i psychologicznej. Podobnie Lewis w Mnichu (1796) potraktował niemiecki zamek Lindenberg ze straszącym w jego murach, aż nadto realnym upiorem Krwawej Mniszki. Duch loci horribilis gotyckiego budynku sprawia, że zamienia się on „z ornamentu w nośnik akcji; usamodzielniona przestrzeń, staje się działającą protagonistką”. W ten sposób powieść upodabnia się do dramatu⁴. Te miejsca, napiętnowane starymi zbrodniami, jakąś fatalną tajemnicą rodową (na przykład przekleństwa dziedziczonego z pokolenia na pokolenie), mogą i muszą wyzwalać wtargnięcie niepokojącej dziwności. Ale też zasłużyły na znakomitą, lekkim piórem napisaną parodię w powieści Jane Austin Opactwo Northanger (opublikowanej w roku 1818, ale zamierzonej w 1799, w dobie rozkwitu powieści gotyckiej).