P1010887

402 9. DY1ATACJB

402 9. DY1ATACJB

pracuje jak wspornik, toteż należy pod dylatację na całej jej długości wykonać do^TS

najwłaściwszym rozwiązaniem jest, gdy szczelna dylatacyjna przechodzi przez ofc, siwy. Dylatacje w posadzkach stosuje się przede wszystkim ze względu na skur i osiadanie podłoża. Pod naciskiem sił, zwłaszcza skupionych, posadzka przy

podłoże, tak zwany „fundament dylatacji” (rys. 9.27).

TOBtOZE SETMOW£

TUMtAHCHT ?03 / 4—_J0—4

smnciE

WA*sr#Ą yiUHUHUlA MIT.

Rys. 927. Szczegół dylatacji w posadzce betonowej silnie obciążoną

Rys. 928. Szczegół zbrojenia dylatacji w posadzce betonową

\ Mit* MM

Rys. 929 Szczegóły dylatacji załamanych w pionie

mim ASTM im ¹— • —

Dla uniknięcia nadmiernych ugięć posadzki można też zastosować rozwiązanie jak przedstawione na rys. 9.28.

Pizy posadzkach jednowarstwowych można stosować nieraz szczelną dylatacyjną załamaną, zalaną następnie ciekłym asfaltem (rys. 9.29). Rozwiązanie takie jest do przyjęcia przy niewielkich ruchomych obciążeniach użytkowych. Przy cięższej trakcji kołowej może nastąpić popękanie lub skruszenie betonu w sąsiedztwie szczeliny dylatacyjną.

Podział szczelin dylatacyjnych w posadzkach betonowych spoczywających na grunciu zależy od przeznaczenia budynku, a więc od wahań temperatury, od wielkości i rodzaje obciążenia, wreszcie od grubości samej posadzki. Ze względu na modularne wymiary stołowane w budownictwie przemysłowym, odstępy pomiędzy dylatacjami powinny być zaw-

myANKOwy

Ryś. 9.30. Układ szczelin dylatacyjnych — kwadratowy, prostokątny i mijankowy

sze wielokrotnością 3 m, lub nawet 1,5 m przy cieńszych posadzkach. Układ zdylaKiwanych pól posadzek może być kwadratowy lub prostokątny. Szczeliny dylatacyjne mogą być wykonane w układzie krzyżującym się lub mijankowym (rys. 9.30).

Gdy przewidywane jest nierównomierne osiadanie podłoża, to odstępy pomiędzy dylatacjami mogą być zredukowane nawet do 1,5 m, co ma na celu zapewnienie swobod-

*♦