P1020618

Ruch cząstki w polu elektrycznym określają następujące siły:

-    siła /, wywierana przez pole E

-    siła tarcia f_t

-    siła hamowania/_s

-    siła/₄ związana z efektem relaksacyjnym

—    siła/ wywierana przez pole E f_l = q-E

—    siła tarcia f₂ - zgodnie z prawem Stokesa f₂ — 6'jrrjr_t^mv

—    siła hamowania f_z cząstki w polu elektrycznym na skutek polaryzacji jonu jest związana z efektem elektroforetycznym, który polega na tym, że na przedwjony działa pole elektryczne w kierunku przeciwnym, a siła ta przenosi się także na cząstki rozpuszczalnika i w rezultacie na cząstkę działa siła hydrodynamiczna zmniejszając jej ruchliwość.

- siła f_Ą związana z efektem relaksacyjnym dążącym do powrotu do stanu bez wpływu pola

q - ładunek cząstek E—natężenie pola elektrycznego ij - lepkość ośrodka

r, — efektywny promień cząstki z warstwą sołwatacyjną    _l51

v - prędkość cząstki

Wbłvw natężenia pola elektrycznego na wielkość przewodnictwa

Efekt Wiena

Przy bardzo wysokich natężeniach pola elektrycznego (10⁴ V cm*¹) jony pozbawione są praktycznie chmur jonowych. Stąd wpływ efektów elektrofbretycznego i relaksacyjnego powinien ulec zmniejszeniu zaś przewodnictwo molowe winno ze wzrostem natężenia pola elektrycznego wzrosnąć do wartości przewodnictwa granicznego.

Efekt Wiena obserwuje się dla mocnych elektrolitów.

Dla słabych elektrolitów efekt ten jest znacznie większy, co tłumaczy się wzmożoną dysocjacją elektrolityczną.

152

Wolyw częstości pola elektrycznego na wielkość przewodnictwa Efekt Debve^,a-FalkenhaQena

Chmura jonowa w przypadku ruchu jonu w polu o wysokiej częstości (rzędu kilku megaherców) jest praktycznie symetryczna. Powinna zatem zniknąć siła hamująca ruch jonu, wytworzona efektem relaksacyjnym, a przewodnictwo molowe wzrosnąć.

W dalszym ciągu pozostaje efekt elektroforetyczny i dlatego przewodnictwo nie wzrośnie do przewodnictwa granicznego A_m°, a jedynie do wartości

159