P1090037

£ wyrobioną praktyką handlową. Jego położenie w rynku (in circulo)¹⁴ świadczy, iż w życiu miasta miał wysoką rangę.

/

Jest rzeczą bardzo prawdopodobną, że już w XIII w. Kraków stał się ważnym ośrodkiem w zakresie handlu ołowiem. Co prawda złoże olkuskie do znaczenia doszło dopiero w XIV w., może nawet w drugiej połowie tego stulecia, ale wcześniej wydobywano I i przetwarzano rudę ołowianą w Sławkowie. Wiadomo, że biskup krakowski Jan Muskata założył w tej osadzie miejskiej w 1298 r. szpital braci duchaków, który był przytułkiem dla licznych kulek górniczych. Wiadomość o tym pochodzi wprawdzie z późnej tradycji Jana Długosza' *, ule Długosz miał z całą pewnością w rękach dokument fundacyjny, bo podał nie tylko motywację tego przedsięwzięcia Muskaty i szczegóły uposażenia, ale również datę dzienną odnośnego aktu, co oznacza, że bezpośrednio z niego korzystał. Jeżeli nie ma powodu wątpić o znuczeniu Sławkowa jako ośrodka wydobycia i przetwarzania rudy ołowiu w XIII w., to jednoznaczną wymowę musi mieć fakt, iż jedna z głównych ulic krakowskich została nazwana Sławkowską. Nazwę tę mamy poświadczoną już w 1307 r.¹⁶, a więc mamy wszelkie prawo, aby jej pochodzenie łączyć ze znacznie dawniejszą rolą produktów górnictwa sławkowskiego w handlu Krakowa. Do tego samego wniosku prowadzi nas w iadomość z 1302 r. o funkcjonowaniu w Krakowie wagi ołowiu (bliwage)¹7. Podobnie jak sól. również przywożony do Krakowa ołów służył nie tylko miejscowym potrzebom, ale przede wszystkim musiał być przedmiotem szerszej wymiany, zarówno w obrębie Polski południowej. juk też poza granicami państwa. W przywileju króla węgierskiego Beli IV dla Liptowa z 1265 (datowanym dawniej mylnie na r. 1261), ustanawiającym w Twardoszynie cło. które miało obowiązywać kupców liptowskich, wśród oclonych artykułów wymieniono sukno, ołów i sól Były to wszystko artykuły, które szły z Polski na Węgry. O ile sól mogła się tu dostawać poza pośrednictwem Krakowa, to ołów sławkowski musiał przechodzić przez to miasto.

Tu powstaje pytanie, czy miedź węgierska, która odegrała tak dużą rolę w gospodarczych dziejach Krakowa XIV i XV w., docierała na rynek krakowski już w pierwszych dziesiątkach lat po lokacji 1257 r. Źródła w sposób bezpośredni o tym nas nie informują. Badacz słowacki Ondrej Halaga wykazał, że dopiero w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XIII w. dokonał się w obrębie państwa węgierskiego przełom technologiczny i produkcyjny w zakresie wydobycia i wytopu miedzi, który przyniósł jego nadwyżki i umożliwił eksport'*. Kraków uzyskał prawo składu na miedź w 1306 r.²⁰ W tym więc przedziale czasowym zaczyna się i rozwija udział miedzi węgierskiej w handlu krakowskim.

I* tlMC

»* IM III. * 5*.

•• NKietMK I. nr 4t>

>* MRSKMK LmH

" ttm H**«f Hat    tu. L 2ffl nr JStk datę koryguje M Kućcra. Pu ku-skrmtli obcb.odsa suPou tfo

hjiKit M timnjćiiti JSk>«ea»kc Staffie". VII. Bratiokna 196$. s. 101. pr*yp 77.

"* O R tfabp. ladn-bk rrrirfirarS-fa-i/r m*»rn6ndl»it»iimlji t mm¹ if i Prątkom (1275—/5JW, Kaittr MK. (.Cl s® tM Lat

180