Siatkawka jest ibademia i IG warstw, które twiią imiruny i komórki podporowe — glejową (rys. L13i -Jest g»«ŁaŁB^jt e, śe właściwe receptory wzrokowe - pręciki i fwpki łnwńrrk wzroku ery eh — majdają sżę w najgłębiej umieszczonej warstwie siatkówki. K«—órfci wzrokowe są zwrócone jakby tyku do padających progucm świetłnydb. Prrwwi^nie świetise. zairrm dotrą do prędków i czopków, muszą przejść przez S warstw siatkówki W tym czasie wytracana jest marm* część esśsgn świetlnej i tylko 10% kwantów energii docierającej do powierzchni siatkówki przenika do komórek receptorowych, czyli komórek wzrokowych pręcikonośnych i cmpkanośiyeh-Jedynie w części siatkówki nazwanej plamką (rys. L13), gdzie dominują komórki wzrokowe czopkonośne, liczba warstw siatkówki jest zredukowana. Dzięki tema, głównie w tym punkcie siatkówki, obraz jest odbierany z najwyższą rozdzielczością. Regulacja odruchowa pozwala tak ustawie głowę i gałkę oczną, aby obraz przedmiotu, który jest głównym obiektem zainteresowania zwierzęcia (oglądania i analizowania) padał właśnie na plamkę.
W pręcikach i czopkach komórek wzrokowych (neuronów) zachodzą, pod wpływem kwantów energii świetlnej, bardzo złożone, wieloetapowe procesy fotochemiczne z udziałem specyficznych enzymów i barwników — rodopsyny i jodopsyny. Uwolnione w tym procesie cząsteczki regulujące wzbudzają depolaryzację w neuronach następnych warstw siatkówki. Odbywa się tu przetwarzanie informacji chemicznej w bioelektryczną, czyli zakodowanie informacji w impulsach nerwowych o bardzo różnej częstotliwości, a także ich analiza i modulacja. Tak przygotowana, w około 150 min neuronów, informacja przekazywana jest do ostatnich neuronów siatkówki - neuronów zwojowych (neurony trzecie), których liczba wynosi już tylko 1 min w każdym oku. Przez wchodzące w skład nerwu wzrokowego wypustki tych neuronów, informacje docierają do kolejnych neuronów znajdujących się w ośrodkach podkorowych, aby następnie przejść do skupiska 50-100 milionów neuronów kory wzrokowej, czyli części płata potylicznego kory mózgowej. Tam następuje odtwarzanie obrazu otaczającego środowiska. Poszczególne gatunki zwierząt mają różną zdolność i ostrość widzenia. Im większa jest liczba komórek pręcikonośnych w siatkówce, tym większa jest zdolność widzenia o zmroku lub w ciemności. Zwierzęta prowadzące nocny tryb życia, jak koty, sowy, króliki, mają w siatkówce głównie komórki prędkonośne. W siatkówce zwierząt prowadzących dzienny tryb żyda występuje duża liczba komórek czopkonośnych, odbierających bodźce świetlne o dużej energii. Wszystkie zwierzęta domowe rozróżniają podstawowe barwy.
Narząd słuchu i równowagi zbudowany jest z trzech podstawowych częśd: ucha zewnętrznego, ucha środkowego i ucha wewnętrznego. Ucho zewnętrzne tworzą: małżowina uszna i przewód słuchowy zewnętrzny
34