P1680465

niu określonej sfery zadań państwowych. Przesłanki te zasadniczo kształtują istotę ustrojową kontrasygnaty. Kontrasygnata stanowi kryterium wyróżnienia sfery samodzielnej władzy Prezydenta, czyli zakresu uprawnień wykonywanych w formie prerogatyw, od pozostałych kompetencji realizowanych we współdziałaniu z Radą Ministrów. Kontrasygnata pełni zatem swoistą rolę linii 1 demarkacyjnej, oddzielającej sferę działalności samodzielnej Prezydenta od sfery działalności wspólnej Prezydenta RP i Rady Ministrów w obszarze funkcjonowania władzy wykonawczej. Należy przy tym pamiętać, że Konstytucja wyraźnie wskazuje, iż Radzie Ministrów przypada wiodąca rola ustrojowa w strukturze dualistycznej egzekutywy (art. 146 ust. 1-2). Kontrasygnata pełni w strukturze dualistycznej egzekutywy rolę mechanizmu wymuszającego konieczność zgodnego współdziałania dwóch organów egzekutywy, jak też wspólne podjęcie aktu urzędowego w obszarze działań wspólnych Prezydenta i rządu przy wykonywaniu władzy wykonawczej. Współdziałanie organów podzielonej egzekutywy jest niezbędne w każdym innym przypadku wykonywania kompetencji przez Prezydenta. Współpraca w tym drugim obszarze władzy Prezydenta powinna odbywać się na podstawie ogólnych mechanizmów polityczno-ustrojowych funkcjonowania państwa.

Konstytucja przyjmuje ustrojową koncepcję kontrasygnaty negatywnej, wprowadzając zasadę kontrasygnowania wszystkich aktów urzędowych Prezydenta nie wyłączonych, na podstawie art. 144 ust. 3, jako prerogatywy.

Rozwiązania konstytucyjne instytucji kontrasygnaty niestety nie są zbyt precyzyjne. Zwłaszcza powstaje zasadnicze pytanie, czy wszystkie kompetencje Prezydenta, realizowane "aktami urzędowymi", a nie objęte wyłączeniem z ust. 3, podlegają wymogowi kontrasygnowania przez Prezesa Rady Ministrów.

Kontrasygnata dotyczy "aktu urzędowego" Prezydenta, zaś z istoty kontrasygnaty wynika, że odnosi się ona wyłącznie do dokumentu pisemnego, czyli aktów urzędowych w formie pisemnej-.

Zakres kontrasygnaty "aktów urzędowych" Prezydenta przesądzają także ogólne rozwiązania ustrojowe prezydentury, które niewątpliwie wychodzą poza ramy klasycznego systemu parlamentarnego. Nieuprawnione byłoby zatem rozciąganie kontrasygnaty na inne akty, które nie mają formy pisemnej, w podobnym zakresie jak czyniła Konstytucja Marcowa. Objęcie wymogiem kontrasygnaty czynności urzędowych Prezydenta, z istoty których nie wynika konieczność ich dokonania w formie pisemnej, prowadziłoby do konstruowania koncepcji kontrasygnaty dorozumianej (materialnej), zakładającej objęcie odpowiedzialnością polityczną premiera wszelkich czynności urzędowych Prezydenta. Konstrukcja takiej szerokiej kontrasygnaty nie znajduje, jak się wydaje, podstaw w przepisach nowej Konstytucji RP.

3. Prerogatywy Prezydenta - akty urzędowe Prezydenta podejmowane samodzielnie bez obowiązku ich kontrasygnaty - wskazują na osobistą i samo*

¹⁶ Pogląd taki prezentowany jest w literaturze dotyczącej instytucji Prezydenta RP w okresie II Rzeczypospolitej, jak też w odniesieniu do współczesnych rozwiązań konstytucyjnych, zob.P Sarnecki: Kontrasygnata aktów prawnych Prezydenta RP, "Przegląd Sejmowy" 1996, nr 2(14), s 33.

*

I

>

*

Ą

i gig |

! flSti ' i *1

kot

I

- Pn

I

li w ; # 1! ł

1

$t!

Pr

$

%

ii

*

1

k

%

*

to

%