P4140021

Modele transformacj

Model funkcjonalny (zwany także obiektywnym lub modernizacyjnym, z lat 50.) Zakłada dodatnią korelację między czynnikami strukturalnymi (rozwój ekonomiczny) a demokratyzacją systemów politycznych.

Im wyższy stopień rozwoju ekonomicznego, tym pewniejsze są dążenia społeczeństw do demokratyzacji życia politycznego. Rozwój ekonomiczny powoduje wzrost społecznych oczekiwań i presji wywieranej na elity polityczne.

Zwolennikami tego modelu są: S.M. Lipset, R. Dahl, M. Olsen, L.J. Diamond.

Krytycy: D. Rustow, A. Przeworski.

Model genetyczny (albo subiektywny). Założenia - proces zmiany systemowej zapoczątkowują przede wszystkim aktorzy polityczni, wybierając określone strategie rozwiązywania ujawnionych konfliktów społecznych (politycznych). Akcent jest położony na postawy aktorów politycznych, ich strategię, zachowania, wybory polityczne.