PICT2500

Rye. 42. Pmwauamc teras akumulacyjnych ułożonych (a, b. c. d. e. f - przekroje poprzeczne przez dolinę rzeki w kolejnych stadiach rozcinania i akumulacji)

Przeanalizować podany profil poprzeczny doliny. Przedstawić schematycznie (rysunkowo) kolejne etapy działalności rzeki określając rodzaj procesów (erozja wgłębna, boczna, akumulacja) oraz typ terasy powstałej w danej fazie.

Pozycje literatury uzupełniającej nr nr: 8, 14, 15.

6. GRAFICZNE I LICZBOWE UJĘCIA RZEZBY

6.1. Graficzne ujęcia rzeźby

Na podstawie map topograficznych można wykonywać konstrukcje graficzne służące do uwypuklenia pewnych cech rzeźby, bądź też do syntetycznego jq przedstawienia Do ważniejszych konstrukcji wykonywanych na podstawie rysunku warstwicowego mapy należą: profil morfologiczny, blokdiagram morfologiczny i krzywa hipsograficzna.

6.1.1. Profil morfologiczny

Profil ^morfologiczny jest to wykres rzeźby sporządzony w układzie współrzędnych prostokątnych, który obrazuje pionowe ukształtowania powierzchni terenu wzdłuż określonej linii profilu.

Linię profilu (prostą lub łamaną) prowadzimy prostopadle do poziomic - najczęściej wzdłuz linii szkieletowej (grzbietowej lub ściekowej) lub w poprzek osi grzbietu, doliny itp.

Przekroje morfologiczne wykonuje się na podstawie map topograficznych szczegółowych, rzadziej przeglądowych. W geomorfologii za pomocą profilu bada się niektóre cechy rzeźby, jak. powierzchnie zrównań, asymetrie dolin, układ teras, podłużny spadek dolin itp.

Profile mogą być zwykle lub, przewyiszone. W odróżnieniu od profilu zwykłego gdzie obydwie podziałki: pionowa i pozioma są takie same, profil przewyższony posiada większą skalę pionową aniżeli poziomą. Przewyższeniem nazywamy stosunek mianownika skali poziomej do mianownika skali pionowej, np. skala pozioma 1:25000, skala pionowa 1:5000 - przewyższenie pięciokrotne. Zastosowanie przewyższenia ma na celu sztuczne uwypuklenie cech w terenie mało zróżnicowanym pionowo.

Profil kreśli się najczęściej na papierze milimetrowym (gdzie oś rzędnych - skala wysokości, oś odciętych - skala odległości), przenosząc punkty przecięcia się linii profilu z poziomicami, ciekami itp. na układ współrzędnych prostokątnych. Kolejne punkty łączymy linią krzywą otrzymując profil morfologiczny, który uzupełnia się przez ewentualne zaznaczenie cieków, skarp w miejscach, na które zostały one odrzutowane. W opisie podąje się podziałkę poziomą i pionową, przewyższenie, kierunek profilu według strott świata oraz miejscowości, przez które ta linia przechodzi (tyc. 43).