Re exposure of DSC03336

G+jmetmz i fi nrinp« fresk z Pnniijti

Opiewały one dobrodziejstwa Rzymu wobec prowincji, przedstawiały rodzinę Augusta jako wzór, eksponowały rotę Eneasza, umacniały kulty religijne spektakularnie popierane przez cesarza. O 3e dzieła oficjalne epoki Augusta odbiegały od realizmu na rzecz świadomej stylizacji i idealizacji, o tyle rzeźba i płaskorzeźba o charakterze prywatnym kontynuowała w znacznym stopniu nurt realistyczny.

Klasycystyczne tendencje kultury Augusta wywarły wpływ także na malarstwo. które reprezentuje tzw. trzeci styl pompejański. Style w malarstwie rzym*

Ukt iii określano mi według wzorów, jakio dostarczyły Pompeje zniszczone przez wybuch Wezuwiusza w 70 r. n.e. W mieście tym zachowało się dobrze wiele malowideł. Trzeci styl pompąjaóskl stanowił reakcję na iluzjonlstyczne i stwa-iiKjąco wraśenle przestrzeni architektonicznej malarstwo z okresu schyłku republiki. Trzeci styl pompejaikkł zwany Jest Inaczej ornamentalnym albo egipty-sująoym. Solanu dekorowana w tym stylu nie stwarzała iluzji przestrzennej, a była pa prostu plnnlui powierzchnia, podzieloną na mniejsze pola tylko dla ozdoby. Dla uwypukłonta bardzo regularnej, symetrycznej kompozycji służyła barwa dobierana kontrastowo z przewagą odcieni chłodnych. W ramach tego stylu Rzymianie osiągnęli bardzo wysoki poziom artyzmu, który charakteryzuje całą sztukę epoki Augusta, godną partnerką wielkiej literatury.

Problemem nie rozwiązanym przez Augusta pozostała sprawa sukcesji po nim. Nigdy nie próbował on wprowadzić oficjalnie zasady dziedziczenia władzy. Martył jednak, aby przekazać ją swemu potomkowi. Ponieważ nie miał syna, wiąsai nadzieję z synami córki Julii i Agryppy, Gajuszem i Lucjuszem. Obaj młodalehcy jednak przedwcześnie zmarli. Pozostali zatem tylko pasierbowie Augusta, Tyberiusz i Druzus, wybitni wodzowie w wojnach prowadzonych za panowania pierwszego cesarza. Druzus zginął w 9 r. ptu. i jedyną nadzieją Augusta pozostał starszy i mniej łubiany pasierb, Tyberiusz. Uzyskał on tribunicia potentat i został adoptowany przez twórcę pryncypotu.