Rzut dyskiem0010

widłowy, a v>n< skuteczny. właśnie w locie mictacz musi spełn i pewne warunki.

Wejście w obrót mloucz skończył wyprowadzeniem prawej nogi do przodu, przy czym dysk był wleczony po przeciwnej stronie środka Clfikold. Otół efekt czlcjo wejścia w obrót widai dopiero w czasie lotu.

Prawa noga. podniesiona I ugięta w suwie kolanowym, musi miei stopę skręcona w lewo Wygląda to uk. Jakby p.ęta nogi prawej dożyła do przodu Tym skrętem dyskobol zapewnia tobie zmniejszenie trudności z obrotem po wyładowań u Skręt jednak nie mole byi przesadny, a tym bardziej sztuczny.

Za noga praw; musi podołać noga lewa. Po wykonaniu odb tia powinna ona przemieszczać się szybkim ruchem na swoje nowe miejsce przy przedniej krawędzi koła. Wszelkie opóźnianie tego ruchu prowadzi nieuchronnie do późniejszego postawienia Jej na ziemi i tym samym do skrócenia dwupodporowe) fazy wyrzutu. Jedynie właściwa praca lewej nogi jest przemieszczanie |ej w przód uk. aby dysk znajdował się bezpośrednio nad nla- Ryc. II charakteryzuje się pewnym odstępstwem od tej zasady: jest to Wad typowy u Piątkowskiego, wszelkie zaś odstępstwa zamiast zachowywać skręcona sylwetkę dyskobola, „odkręcała" Ja-

R.c II Prteskok — bel»lporo»l fu* Ry«. 11 ?0 obrocie ^rJ,;l»-- dotykała Obrotu.    ł**” P**⁵* Prswtj stopy.

Po przeskoku zawodnik powinien lodować prawic równoczesne na obydwie nog Punkty C—D na ryc. ^ pokazuj*, jak* drogę przebywa dysk w omawianej fazie.

Żaden z katów nic mole w czasie lotu uicc zmianie, a zwłaszcza poziomy kąt napęcia. Zachowane tak ego ułożenia ciała |ett motiwe jedynie dzięki zupełnemu rozluźnieniu. Przeskok musi być wykonany bardzo swobodnie, miękko i płynu e. a jednocześnie szybko Lewa ręka zachowuje położenie, jakie miała w chwili odrywana się lewc| nogi od ziemi. Głowa obraca się razem z barkiem bez dodatkowych przy-ruchów. Obrazowo mówiąc, przeskok wykonuje się takim ruchem, jakby się obracał manekin. Gdyby każdej z kończyn manekina nadać jakieś ułożenie I spowodować jego ruch obrotowy, będzie się on obracał bez żadnych przyruchów — „drętwo". Podobnie pow.nien obracać s ę dyskobol Jest to element ruchowy trudny, ale da się go przyswoić, szczególnie gdy się |est młodym miotaczem bez utrwalonych Innych nawyków ruchowych. Sam przeskok nie może być ani wysoki, ani niski. Ma być efektem pracy nad innym ce'em, a nic celem samym w sobie. Nie może to ,ednak być przejście, ale wyralna, dynamiczna ł skuteczna zmiana nóg skokiem.

Pozycja miotacza po wylądowaniu

W tej pozycji, podobnie jak podczas wejścia w obrót, można wyodrębnić dwie fazy: jednopodporową 1 dwupodporową.

Wiadomo, ze zawodnik nie ląduje zupełnie jednocześnie na obie nogi Najpierw dotykają ziemi piłce prawe| stopy (ryc 12). Jest to więc pozycja jednopodporową. Dysk p-zebywu krótką d'ogę D—E (ryc. 4) Żle robiłby miotacz, który by w tym czasie już zaczął przyspieszać ruch ręką. Miotacz musi jak najszybciej uzyskać pozycję dwupodporową przez szybkie postawienie lewe; nogi na ziem:. Konieczne jest przy tym zwrócenie uwagi na prawy bark. by ruch lewej nogi nie spowodował przedwczesnego wyprowadzenia go do przodu.

Tak |ak pozycja wyjściowa stanowi pozyc|ę wejścia w obrót, tak pozycja po wylądowaniu stanowi ustawienie, z którego miotacz rozpoczyna wyrzut. W obu przypadkach są to fazy dwupodporowe. ale obie pozycje turdzo się od siebie różnią. W pierwszym przypadku dysk ma szybkość zerową, w drugim dysponuje jut szybkością. Jaką miocacz mu nadał podezzs wejścia w obrót; jest to szybkość dość duża. Pozycję po wylądowano naleZy zatem rozpatrywać |ako wycinek szybkiego ruchu zestroju miotacz—dysk. Zawodnik ma tę szybkość nie tylko utrzymać, ale zwielokrotnić. Niedopuszczalne jest zatrzymywan c dysku (przy stawianiu lewej nog) ani nawet minimalne zwolnienie jego ruchu, jeżeli miotacz zauwaZy lub odczuje jakąkolwiek. nawet najmniejszą zmianę szybkości dysku, to może być pewny. Ze popełnia jakiś duły błąd. który natychmiast trzeba usunąć.

Formy rzutu z zatrzymanem lub zwolnieniem ruchu stosuje się wyłącznie w ćwiczeniach metodycznych.

19