Rzut dyskiem0013

miotaczowi równowagę, _a tym samym l swobodę mchu. Głowy me pochyli się ani do prawego, ani do lewego birku. nie Jest też on wyraźni. ... eona w żadną nonę. Głowi należy również do zestroju miotacz— dysk i Jej ruch skrętowy w lewo powinien odpowiadać ruchowi zestroju. Kończyc skręt głowa xitrzymu|e się płaszczyznę czołową prostopadle do kierunku wyrzutu, wzrok spotzywi na jakimi punkcie w kierunku rzutu.

*yc 17. Prawidłowy i nMpraw^łowa tory dysku w łarle obrotu I wyrzutu.

I

\

Lewę rękę. ug.ętą w stawie łokciowym, należy trzymać przez cały czas przed piersię. Wszelkie szarpanie lewę rękę skraca drogę ruchu przez przesunięcie się osi obrotu w prawę stronę.

Drogo dysku. Wyrzut ma być tak wykonany, aby najniższy punkt toru dysku znajdował się zawsze w miejscu przecięcia się tego toru ze irednlcę kierunkowa po prawej stronie miotacza (ryc 4, pkt F). Z pozye|i po przeskoku dysk powinien być najpierw aktywnie sprowadzony w dół. Nie może to być łuk zbyt ostry, bo dysk ositgmc najniższy punkt po lewej stronie irednłcy patrząc w kierunku rzutu. Wyprowadzenie dysku z tak ego obniżenia połączone jest przeważnie z utrata równowagi w lewo. Zbyt powolne zaś sprowadzanie dysku powoduje, że dysk ovęga najniższy punkt po prawej stronie irednicy (patrząc jak wyzc|). Po pierwsze łączy się to z utratę równowagi w prawo, a po dru-gio — z takiego obniżenia niemożliwe jest podniesienie dysku i ręki do poziomego ułożenia: Jest to tzw. rzut z kłeszem. p-xy którym praca prawej rogi |«t zupełnie pominięta. Rysunki 17 I 18 obrazuję tor dysku widziany v» rzucie poziomym • pionowym. Unia cięgła n» ryc. 17 pokazuje prawi, dłowy tor dysku. linia kratkowana — tor. jaki powitanie podczas wyrzutu pozbawionego kręcenia, ze znacznym ruchem do przodu: lima kropko-wano-kretkowana — tor. jaki zakreill dyt« wyrzucony przez miotacza, który kładzie większy nacisk na obrót niż na ruch postępowy. Tor ten |ot pozornie długi, ale warto zauważyć. że ostatni jego odcinek jett nie efektywny, bo stanowi linię prosta W momencie końcowym, jak wiadomo, tzybkolć dytku jett bardzo duża. a przy ruchu po linii prottej miotacz me Jett w mnie oddziaływań na dytk w takim ttopniu. by wywołań jeszcze wlęktze przyspieszon e. Ode nek końcowy jett więc dla rzutu stracony. Na ryc. 18 pokazany jest tylko prawidłowy tor dysku Można tu zauważyć.

«r:. II. ZntpuitcT odcinrk rem dysku powinien tr_t( nirmal rAwnoUfły do wst'pujainjo.

re częłń opadająca toru Jest prawie równoległa do częfcl wznoszącej się. A więc podczas wyrzutu należy dysk prowadzlń po pła-iK/yżnic nachylonej pod kętem około 30° do podstawy i pod takim też Mtem dytk pow.nien opuszczać rękę. Kęt zawarty w granicach 30®— >7‘ jest najlepszym katem wyrzutu. Dytk uk wyrzucony najlepiej wykorzystuje opór ońrodka i swoje cechy aerodynamiczne, a tym tamym "\oZe najdalej poszybować. Kąt ten powinien tlę Jednak zmieniać stosownie do aktualnych warunków. Przy rzutach z wiatrem powinien być meco większy, przy rzutach pod wiatr nieco mme|szy — ze względu na zwiększony opór otrodka.

25