Rzut dyskiem0012

stępowi zestroju miotacz—dysk jest aż 5-krotnie mniejsza od prędkości poruszającego się po łuku dysku. Ta różnica w wielkości obydwóch ruchów stanowi podstawową trudnok do przezwyciężenia.

Aby te dws ruchy opsnowsć, nie wystarczy ssmo rzucanie z obrotem. Miotsez musi ko-nieczn e stosować rzuty bez obrotu — rzuty z miejsca. Często spotyka Uf dyskoboli podkreślających ruch obrotowy r-i niekorzyść postfpoweto i odwrotnie. Nejwiftej wśród zawodników wykonujących Ile wyrzut jest tych. którzy podkreślił* w nim ruth postępowy.

Praca nóg. Podczas wyrzutu, jak już zaznaczono, miotacz nic tylko nic może przerwać ruchu jednostajnie przyspieszonego, ale nawet pomyśleć o wykonaniu czegokolwiek, co by zakłóciło jego rytm. Przed tym błędem ma zabezpieczać intensywna i ciągła, nieprzerwana praca nóg.

Najważniejszą rolę spełnia noga prawa — baza prawie całego wyrzutu. Z chwilą kiedy lewa noga dotknie ziemi, miotacz wprowadza aktywnie prawą nogę do pracy. Wsparty pewnie na kódstopłu rozpoczyna ruch skrętowy. W ruchu tym cała prawa noga musi brać udział.

Aby leple| zrozumie* mechanikę wyrzutu, rozpatrzmy najpierw skrajności. Najłitwiel było by po prostu poddać slf ruchowi postępowemu wynikającemu ze skoku w przód i odpychając się nogą prawą, przenosić ciężar elita na nogę lewą. Brak skrętu prawej ncgl powoduje znaczne wyprowadzenie dysku z jego właściwego toru po tuku. Ten ruch w przód wzięty z pchn.ęcla kulą. z zniczr m ikr*ca|ący drogę oddziaływania na dysk. należy konsekwentnie usuwać.

Inny błąd. to brak ruchu postępowego w przód podczas wyrzutu. Bardzo krótke zatrzymanie się na nodze p-awej szczególni* w początkowej (az.e wyrzutu iest poządare ale jeśli w dalszym ruchu skrętowym miotacz ni* odepchnie się prawą nogą do przodu i pozostanie tylko przy obrocie, to spowoduje ode|śce od dysku.

Zwykle po wyrzuć * miotacz sracl równowagę nie w ke-unku rzutu, lecz ku tyłowi koła. Błąd ten uiawnia się wcześniejszym odrywaniem od pedioża nogi lewe| nil prawei (ryc. IS). Właściwą pozycję demo-.stru.e miotacz ni ryc. ló. Zawodnik wykonuje I skręć nogą prawą. I przenoszenie ciężaru ciała i nogi prawe| ra lewą Crynl to |edro<xeSnie I X umiarem, przy czym skręt wykonuje i kolanem, i stopą, nie odrywając lewe| nogi od powierzchni kota.

Po przyjęciu zatem właściwej pozycji po wylądowaniu miotacz kontynuuje rzut przez skręt kolana prawej nogi do kierunku rzutu. Jest to ruch energiczny lecz ciągły, który trwa aż do zakończenia całe| fazy wyrzutu, tj. do momentu kiedy prawa noga znajdzie się w kierunku rzutu. Równocześnie ze skrętem kolana, i to od samego początku, należy skręcać prawą stopę, wyprowadzając piętę od kierunku rzutu. Jest to skręcanie nogi ze wspięciem na palce. Przez cały czas wyrzutu pięta z najniższego ułożenia podnosi się do góry. przy czym najwyższy punkt osiąga w fazie końcowej. Ruch należy zakończyć w chwili, kiedy stopa zajmie położenie równoległe do średnicy kierunkowej.

Lewa noga wykonuje niewielki skręt na śródstopiu, a praca jej powinna znacznie przyczynić się do podniesienia środka ciężkości dała. który dzięki ruchowi postępowemu miotacza przemieszcza się z nogi prawej w kierunku nogi lewej.

Bardzo istotna dla rzutu jest praca tułowia. Aby ją zrozumieć, trzeba wprowadzić umowne pojęcie osi obrotu. Przebiega ona od palców lewej

Rf<. 16 Ruch skręćowy prawej roji w pierwszej tui* wyrzutu.

nofi* przez lewe biodro i lewy bark. W drugie) części wyrzutu miotacz musi się wokół niej obracać. Za prawą nogą musi się przemieszczać do przodu prawe biodro I to nie jakimś zrywem czy szarpnięciem, lecz ruchem ciągłym, od początku wyrzutu aż do chwili, kiedy oś bioder dojdzie do poprzecznego ułożenia w stosunku do kierunku rzutu. Przeciągnięcie prawego biodra do przodu jest szkodliwe. Cały wyrzut, aż do omówionego wyżej położenia osi bioder, musi być tak wykonany, aby ani kąt skupienia, ani poziomy kąt napięcia nie uległy zmianie. W takim ułożeniu tułowia zawodnik wykonuje obrót wokół osi. Obrót musi wykonywać cały zestrój miotacz—dysk, a nic poszczególne jego części. Ruch tułowia można porównać do ruchu drzwi na zawiasach. Przez te właśnie zawiasy przebiega oś. wokół której drzwi się obracają. Przez tak wykonany obrót nic tylko uzyskuje się ułożenie tułowia korzystne dla nadania dyskowi przyspieszenia końcowego, ale również przedłuża się drogę dysku, drogę efektywnego działania na sprzęt w końcowej fazie wyrzutu.

Jak zachowuje się głowa i lewa ręka miotacza? Wiadomo, że od ułożenia głowy zależy równowaga człowieka. W obrocie równowaga jest jednym z ważniejszych momentów. Proste I naturalne prowadzenie głowy zapewnia

23