Rzut dyskiem0013

miotaczowi równowagę, a tym samym i swobodę ruchu. Głowy nic pochyla vię ani do prawego, ani do lewego barku, nie jest też ora wyraźnie skrę eona w żadną sumę. Głowa należy również do zestroju miotacz— dytk i jej ruch skrętowy w lewo powinien odpowiadać ruchowi zestroju. Kończąc skręt głowa xatrzyrru|e się płaszczyzną czołową prostopadle do kierunku wyrzutu, wzrok spoczywa na jakimi punkcie w kierunku rzutu.

Hyc 17. Prawidłowy I nMptiw.<Jłow# tory dysku w fule obrotu i wyrjutu.

/

i

Lewą rękę. ug ętą w stawie łokciowym, należy trzymać przez cały czas przed piersią. Wszelkie szarpanie lewą ręką skraca drogę ruchu przez przesunięcie się osi obrotu w prawą stronę.

Drogo d/sku. Wyrzut ma być tak wykonany, aby najniższy punkt toru dysku znajdował się zawsze w miejscu przecięcia się tego toru ze irednicą kierunkową po prawej stronie miotacza (ryc. 4, pkt F). Z pozyc|i po przeskoku dysk powinien być najpierw aktywn e sprowadzony w dół. Nie rr.oie to być łuk zbyt ostry, bo dysk osiągnie najniższy punkt po lewej stronie ircdnicy patrząc w kierunku rzutu. Wyprowadzenie dysku z tak ego obniżenia połączone jest przeważnie z utratą równowagi w lewo. Zbyt powolne zaś sprowadzanie dysku powoduje, że dysk os ąga najniższy punkt po prawej stronie iredmcy (patrząc jak wyże|). Po pierwsze łączy się to z utratą równowagi w prawo, a po drugie — z takiego obniżenia niemożliwe jest podniesienie dysku I ręki do poziomego ułożenia: jest to tzw. rzut z kieszeni, p-zy którym praca prawej nogi jest zupełnie pominięta. Rysunki 17 I 18 obrazują tor dysku widziany

w rzucie poziomym i pionowym. Unia ciągła na ryc. 17 pokazuje prawi* dłowy tor dysku. linia kreskowana — tor, jaki powstanie podczas wyrzutu pozbawionego kręcenia, ze znacznym ruchem do przodu; linia kropko-wano-kreskowana -- tor. Jaki zakroili dysk wyrzucony przez miotacza, który kładzie większy nacisk na obrót nłt na ruch postępowy. Tor ten |est pozornie długi, ale warto zauważyć, że ostatni jego odcinek jest nieefektywny. bo stanowi linię prosta W momencie końcowym, jak wiadomo, szybkość dysku Jest bardzo duża. a przy ruchu po inii prostej miotacz nic Jest w stanie oddziaływać na dysk w takim stopniu, by wywołać jeszcze większe przyspieszeń.e. Ode nek końcowy jest więc dla rzutu stracony. Na ryc. 18 pokazany jest tylko prawidłowy tor dysku Można tu zauważyć.

K,:. 18. 7it{?ujtcy odtmr'< teru dfłku powinien iyC nitmal równolrjlr do wstipuUtejo.

»e częić opadająca toru Jest prawie równoległa do części wznoszące) s:ę. A więc podczas wyrzutu należy dysk prowadzić po pła-irczyżmc nachylonej pod kątem około 30° do podstawy i pod takim też kątem dysk powinien opuszczać rękę. Kąt zawarty w granicach 30°— >7“ Jest najlepszym kątem wyrzutu. Dysk tak wyrzucony najlepiej wykorzystuje opór ośrodka i swoje cechy aerodynamiczne, a tym samym •noże r ijdalej poszybować. Kąt ten powinien się jednak zmieniać sto-uiwnlc do aktualnych warunków. Przy rzutach z wiatrem powinien być ii cco większy, przy rzutach pod wiatr n>eco mniejszy — ze wzgiędu na zwiększony opór ołrodka.

2S