Rzut dyskiem0038

Przy dużej iloici rzutów jedna para trampek wystarcza zaledwie na miesiąc i to w najlepszym wypadku. Z tym musi s.ę pogodzić zarówno klub sportowy. Jak sarn dyskobol.

Nieraz na treningu ćwiczący, chcąc by dysk szybował daleko. wybicra|ą sobie kierunek rzutów pod wiatr. Nic twierdzę, że tak nie należy robić; trzeba nawet uczyć się rzucania pod wiatr. Na zawodach jednak z różnej strony wiatr wieje, dlatego i na treningu należy wybierać różne kierunki wiatru i kontrolować lot sprzętu w różnych warunkach, zaliczane to do nauki rzutu.

Aby zapewnić sobie wszechstronne przygotowanie, nie wolno unikać treningu gdy pada deszcz, ani też wtedy gdy Jest upał. Wszystkich okclicz-nołci trzeba doświadczyć. by gdy się Je napotyka na zawodach, nic wydawały się obce. Dobrze |est też przynajmniej raz w życiu spróbować startu w zawodach (kontrolnych) po nieprzespanej nocy; mizerny wynik przekona miotacza. Ze tak startować nie można.

Na koniec jeszcze jedna uwaga: mc wolno przychodzić na trening za wcześnie i nic wolno przesiadywać na boisku po treningu. Na trening przychodzi się z zamiarem wykonania pewnej pracy. Po wypełnieniu zamierzeń bierze się natrysk i idzie do domu — do lekcji, książki lub Innych zajęć. Obserwacje wykazały. Ze zawodnicy tracą tyle samo czasu na |ałowe przypatrywanie się rzutom kolegów, co na sam trening. To karygodne marnotrawstwo czasu jest nagminne.

Uwagi techniczne

Dyskobol, przystępując do treningu technicznego, musi wiedzieć, co chce przez ten trening osiągnąć. Szczególnie Jest to ważne dla początkującego, który często gubi się w nawale różnych ważnych elementów, Nie wolno na Jednym treningu uczyć się wszystkiego, bo grozi to tym. ze w efekcie nie oslągme się głównego celu. jakim jest poznanie calotci techniki. Należy zdecydowanie wybrać główny akcent treningu I |emu poświęcić uwagę, traktując inne elementy drugoplanowo Tego jednak, czego się uczymy, trzeba od razu nauczyć się dobrze korzystając z dostępnych wzorów. Wszelkie niedociągnięcia mszczą się potem w postaci dużych trudności z wyeliminowaniem złych, a utrwalonych nawyków 'Wymaga to wielokrotnie więcej czasu l większego nakładu pracy nii poprawne opanowanie elementu od początku nauczania.

Przy systematyczne! nauce szybko opanuje się poprawną całość, tym szyb-cie| im hardziej ufa się trenerowi i jego zaleceniom. Technika rzutu obejmuje wicie zagadnień i ważnych elementów. Początkujący nic wierzy naj-częściej, by w ciągu jednej sekundy można było wykonać wszystkie żale-cenią, zwracając uwagę na najważniejsze momenty, a pamiętając o wielu innych. A |cdn»k można to osiągnąć, ale dopiero wtedy, gdy się |uż ma poza sobą co najmniej IOOD rzutów w ciągu 2 miesięcy. Po takiej ilości rzutów wykonanych według pewnych zamierzeń- miotacz zaczyna myśleć w czasie obrotu.

Początkujący nic nauczy się niczego, jctcli wszystkie rzuty będzie wykonywał z maksymalny szybkością I siły. W nauce techniki bezwzględnie należy stosować rzuty lekkie. Co rozumie się przez lekki rzut? Jeżeli np. rekord życiowy wynosi 36 m, rzut lekki będzie wtedy, gdy dysk wyląduje w odległości 30 m; jeżeli rekord wynosi 42 m. to rzut lekki będzie wynos ł 36—37 m — zawsze około 6 m mniej od aktualnych możliwości miotacza. Po kilku luźnych rzutach, kiedy dany element „wychodzi" względnie dobrze, należy wykonać jeden lub dwa rzuty dynamicznie.

Źle jest także, kiedy zawodnik rzuca tylko lokko. bo wówczas grozi nawyk „słoniowatych" ruchów w kole, Zabezpiecza przed tym rzucanie raz w tygodniu dyskiem I kg na odległość lub pozorowanie bardzo szybkich obrotów z ruchem wyrzutu bez dysku.

Próby zawodników i dośw.adczcma trenerów dowiodły, ze rzucanie dyskiem oęzszym nie daje spodziewanych rezultatów: lepiej Jest stosować do tych rzutów Inny cięzszy sprzęt, lecz nic dysk. Natomiast z lżejszym sprzętem świetnie ćwiczy się szybkość obrotu, Wyszły juz, na szczęście, z użycia nieprzepisowe dyski płaskie, tzw. żyletki. Ponieważ jednak rzuca się nimi bardzo dobrze, wielu poluje na tego rodzaju sprzęt. To |uz nie są sportowcy. Uzyskiwanie wyników dyskiem nieprzepisowym zasługuje mc tylko na krytykę! Na treningu też należy odradzić stosowania takiego dysku, bo z |edncj strony wynik me obrazuje aktualnc| formy, a z drugiej — ostra krawędź dysku niszczy naskórek na palcu wskazującym uniemożliwiając wykonanie właściwej ilości rzutów.

Wśród dyskoboli dyskutuje się często, czy pchnięcie kulą jako konkurencja lekkoatletyczna przeszkadza w specjalizowaniu się w dysku. Otóż nie przeszkadza, podobnie jak rzut młotem. Wszystkie konkurencje ickko-atletyczne. rozwi|ając kulturę ruchu, nie tylko nie przeszkadzają w uprawianiu rzutu dyskiem, ale uzupełniają tę konkurencję, tym niemniej nie zaleca się specjalizacji w dwóch konkurencjach równocześnie. Dodatkowo warto pamiętać, że pchnięcie kulą czy rzut młotem, pomijając ich wartość dla odprężenia psychicznego, stwarzają możliwość rehabilitacji dla miotaczy. którym w rzucie dyskiem się nie powiedzie.

Zdarza się jeszcze niestety, że zawodnicy przemycają na zawody dyski lżejsze. Sędziowie nie zawsze mogą zważyć sprzęt i dopilnować, by rzucano tylko przepisowym. Stanowimy jedną rodzinę miłośników tej cichej konkurencji. niezauważanej nieraz przez widownię i nie tak emocjonującej jak biegi. Tylko znawcy doceniają tren ngowy trud dyskobola bijącego rekord życiowy. Trud nawet tego. który nie uzyskuje żadnej klasy sportowej Nie starajmy się przeto wywoływać furory wynikami uzyskiwanymi sprzętem nieprzepisowym. Piękno każdego rzutu, piękno lotu dysku będzie wielkie i uznane, jeżeli będą spełnione wymagane warunki. Wszelkie odstępstwa od prawidłowości, wszelkie oszustwa zasługują na potępienie.

7S