Rzut dyskiem0007

się dwa: poziomy kąt napięcia i kąt skupienia. Poziomy kat napięcia Jest to kat zawarty pomiędzy osią barków a osią ramienia, widziany w płaszczyźnie pozlome| (ryc. 2 kat u).

Im dalej miotacz odprowadzi dysk do tyłu. tym lepiej, bo kąt ten będzie mniejszy, a droga dysku większa.

Kąt skup er i a jest to kąt zawarty między osią bioder a osią barków (ryc. 2 kąt (i). Im dalej zawodnik odprowadzi dysk w tylne położenie, tym większy uzyska kąt p. co znów znacznie zwiększy drogę dysku. Podług wielkości tych kątów można occn.ać poziom techniki miotacza ł |ego przygotowanie fizyczne.

OBRÓT

Wejście w obrót

Część całego obrotu, od chwili uzyskania pozycji wyjściowej do chwili oderwania lewej nogi od podłoża, nosi nazwę wejścia w obrót Wejście w obrót jest ruchem bardzo skomplikowanym, ale też stanowi najważniejszą część całego rzutu. Od tego jak się je wykona zależy, czy rzut będzie poprawny i skuteczny. Dlatego też dyskobol musi przede wszystkim poznać i przyswoić sobie właściwe wejście w obrót Nawet najlepsi zawodnicy elementowi wejścia w obrót poświęcają dużo czasu w ciągu całego roku treningowego.

Wejście w obrót składa się z dwóch faz — dwupodporowej i jednopod-porowej.

Pozo dwtipodporowo trwa od rozpoczęcia skrętu w lewo z pozycji wyjściowej do chwili oderwania prawe, nogi od podłoża. Cc cm tej fazy jest nadanie dysków, przyspieszenia początkowego. Jest to w zupełność możliwe, gdyż ciało miotacza ma w tym momencie dwa punkty podparcia, a dla wywołania ruchu jednostajnie przyspieszonego po łuku trzeba właśnie dysponować co najmniej dwoma punktami podparcia.

W fazie dwupodporowej występują dwa podstawowe ruchy: ruch dysku I ruch dyskobola. Dyskobol I dysk stanowią Jedną umowną całość, którą będziemy nazywali zcstro|cm.

Pojęcie zestroju Jest po|ęclcm bardzo ważnym. W procesie rzutu istnieje współzależność i współdziałan.e między sprzętem a miotaczem. Nie może przemieszczać się ręka z dyskiem z inną szybkością kątową, niż oś bioder czy barków. W fazie dwupodporowej droga przemieszczenia się dyskobola Jest krótka. Dyskobol przenosi w tym czasie jedynie ciężar ciała z nogi prawej w kierunku punktu podparcia nogi lewej. Ten ruch obrazu|e linia P P, na ryc. 4.

Linia P P, została zakreślona przez ruch środka ciężkości ciała oglądany w rzucie poziomym. Ten moment przenoszenia ciężaru dała powinien być ruchem płynnym (ryc S) Nie można w tym czasie stosować żadnego ruchu gwałtownego, gdyż spowodowałby on zaburzenie całości zestroju miotacz—dysk.

Przenosząc ciężar ciała w lewo. miotacz wykonuje też skręt w lewo. W wyniku tego skrętu dysk pokonuje pewną drogę (ryc. 4 krzywa A—8). Tor dysku, oglądany z góry, jest podobny do cl.psy dzięki przemieszczaniu się środka ciężkości z nogi na nogę.

Drop A--B jest dio*« rfektjrwntgo priyspirarrila ruchu. Im kp«| mc wykonany len odcinek obrotu, tym więksi* uzyskuje Hę różnicę odle(k>!ci pón-aędzy autem z miejsca a rautem z obrotu. U dobrych ..techników" ró.-nca ti ilęja do 8 I więcej metrów.

pokonywana pnei Środek ciężkości dyaku.

Środek cęlkotcl miotacza i droga

Ryc * Droga pokonywana priea

Ryc. S. Ciężar ciała ma być przc-oirony ruchem płynnym.

Czy na odcinku A--B (ryc. 4) dysk przemieścił się do przodu dzięki odkręcaniu się skręconej sylwetki dyskobola? Nie, bo ruch skrętowy zestroju miotacz—dysk występuje tylko na skutek pracy skrętowc| nóg. Podczas trwania tej fazy nie wolno wprowadzać do pracy ani barku, ani ręki Ułożenia kątowe takie. Jakie ciało miotacza przyjęło zaczynając obrót, muszą być bezwzględnie zachowane. W czasie trwania pozycji dwupodporowej nie powinno właściwie ulec zmianie nawet ułożenie kątowe lewej ręki. Jedynie głowa skręca się do kierunku rzutu, ale wzrok musi Się przemieszczać po horyzoncie. Pionowe ułożenie głowy zapewnia ćwiczącemu pionowe ułożenie tułowia.

Ponieważ w opisanej fazie ruch wykonują nogi, należy bliżej przyjrzeć się Ich pracy.

13