Rzut dyskiem0010

widłowy, a więc skuteczny. właśnie w locie mlctacz musi spełń i pewne warunki.

Wejście w obrót miotacz skończył wyprowadzeniem prawej no# do przodu, priy czym dysk był wleczony po przcciwnc| stronie środka ciężkości. Otóż efekt całego wejścia w obrót widać dopiero w czasie lotu.

Prawa roga. podniesiona I ugięta w stawie kolanowym, musi mleć stop.ę skręconą w lewo. Wygląda to tak, Jakby p ęta nogi prawej dążyła do przód.1. Tym skrętem dyskobol zapewnia sobie zmrlc|szenlc trudności z obrotem p>o w/lądowan u. Skręt jednak nie może być przesadny, a tym bardziej sztuczny.

Za nogą prawą musi podążać noga lewa. Po wykonaniu cdb tia powinna ona przemieszczać się szybkim ruchem na swoje nowe miejsce przy przedniej krawędzi koła. Wszelkie opóźnianie tego ruchu prowadzi nieuchronnie do późniejszego postawienia jej na ziemi i tym samym do skrócenia dwupadporowej fazy wyrzutu. Jedynie właściwą pracą lewe| nogi jest przemieszczanie |oj w przód tik. uby dysk znajdował się bezpośrednio nad nią. Ryc II charakteryzuje się pewnym odstępstwem od tej zasady: jest to błąd typowy j Piątkowskiego, wszelk c zaś odstępstwa zamiast zachowywić skręconą sylwetkę dyskobola, „odkręcają" Ją.

Rjc

11. hiMSkok — beiM-lpore-i fu> obrotu.

kyc. II ?o obrocie Wpierw 4otyk«|| p&t+cTi palce pawij uopy.

Po przeskoku zawodnik powinien lodować prawic równocześnie na obydwie nogi. Punkty C—D na ryc. 4 poluzują, jaką drogę przebywa dysk w omawianej fazie.

Żaden z kątów nic może w czasie lotu ulec zmianie, a zwłaszcza poziomy kac napięcia. Zachowanie takiego ułożenia ciała |est motliwe jedynie dzięki zupełnemu rozluźnieniu. Przeskok musi być wykonany bardzo swobodnie, miękko i płynnie, a jednocześnie szybko.

Lewa ręka zachowuje położenie, jakie miała w chwili odrywania się lewej nogi od ziemi. Głowa obraca się razem z barkiem bez dodatkowych przy-ruchów. Obrazowo mówiąc. przeskok wykonuje się takim ruchem, jakby się obracał manekin, Gdyby każdej z kończyn manekina nadać jakieś ułożenie I spowodować jego ruch obrotowy, będzie się on obrzcat bez radnych przyruchów — ..drętwo". Podobnie powinien obracać się dyskobol jest to element ruchowy trudny, ale da się go przyswoić, szczególnie gdy się |est młodym miotaczem bez utrwalonych Innych nawyków ruchowych. Sam przeskok nie może być ani wysoki, ani nitki. Ma być efektem pracy nad innym celem, a nie celem samym w sobie. Nie może to jednak być przejście, ale wyraźna, dynamiczna 1 skuteczna zmiana nóg skokiem.

Pozycja miotacza po wylądowaniu

W tej pozycji, podobnie jak podczas wejścia w obrót, nożna wyodrębnić dwie fazy: jcdnopodporową i dwu podporową.

Wiadomo, 2e zawodnik me ląduje zupełnie jednocześnie na obie nogi. Najpierw dotykają ziemi piłce prawc| stopy (ryc 12). Jest to więc pozycja jod nopodporowi. Dysk przebywa krótką drogę D—E (ryc 4) Źle robiłby miotacz, który by w tym czasie już zaczął przyspieszać ruch ręką. Miotacz musi jak najszybciej uzyskać pozycję dwupedporową przez szybkie postawienie lewe, nogi na ziem;. Konieczne jest przy tym zwrócenie uwagi na prawy bark. by ruch lewej nogi nic spowodował przedwczesnego wyprowadzenia go do przodu.

Tak jak pozycja wyjściowa stanowi pozyc|ę wejścia w obrót, tak pozycji po wylądowaniu stanowi ustawienie. 7 którego miotacz rozpoczyna wyrzut. W obu przypadkach są to fazy dwupodporowe. ale obie pozycje bardzo tlę od siebie różnią. W pierwszym przypadku dysk ma szybkość zerową, w drugim dysponuję jut szybkością, jaką miocacz mu nadał podczas wejścia w obrót; jest to szybkość dość duża. Pozycję po wylądowaniu należy zatem rozpatrywać jako wycinek szybkiego ruchu zestroju miotacz—dysk. Zawodnik ma :ę szybkość nie tylko utrzymać, ale zwielokrotnić. Niedopuszczalne jest zatrzymywanie dysku (przy stawianiu lewej nogi) ani nawet minimalne zwolnienie jego ruchu. Jeżeli miotacz zauważy lub odczuje jakąkolwiek. nawet najmniejszą zmianę szybkości dysku, to może być pewny, że popełnia jakiś duży błąd. który natychmiast trzeba usunąć, formy rzutu z zatrzymaniem lub zwolnieniem ruchu stosu|c się wyłącznie w ćwiczeniach metodycznych,

19