Rzut dyskiem0015

tek wyprostnej pracy nóg. Nogi prostują »ię głównie w stawach ko-linowych, ale miotacz wykonuje teł świadomie wspięcie na palce. W kiedym razie biodra i nogi mu 1*3 być w tym msmcncio filarem, na którym oprze się prac* tułowia I ręk' z dyskiem.

W pierwszej kolejności następuje redukcja kąta skupienia. Przy utulonych biodrach oś barków, dotychczas ułożona skrzyzme. nadrabia to ..opóźnienie" 1 dochodzi do ułoźcmi równoległego w stosunku do osi bioder (ryc. 20). Porównanie ryc. 20 z ryc. 19 w/kazu|c zmianę w ułożeniu banków Pozą tym, dzięki wyprostnej pracy nóg. cala sylwetka miotacza ZOitjł-1 podniesiona, podnoszenie 2aś sylwetki to także przyspieszenie ruchu dysku, a głównie nadawanie mu właściwego k;ti wylotu Da'tzc porównanie pozwala zauważyć, że nie zmieniło się ułożenie osi prawego ramienia w stosunku do osi barków O tym. dlaczego tak się dzieje, powie dziano już wcześniej. Teraz, kiedy oś bioder I oś barków są ułożone równo-leg’e. ruch skrętowy osi banków ustaje. Prawe ramię, dotychczas b.crnlc wleczone, zostaje teraz właśnie wprowadzone do pracy. Następuje właściwa chwila do wykorzystania i zlikwidowania napięcia, dotychczas pieczołowicie zachowywanego. Celem miotacza jest tak wykonać przyspieszenie końcowe, aby ręki. gdy osiągnie przedłużenie os barków, była ułożona rówr.ołeglc do podłoZa. Zapewni to prowadzeń.c dysku po długiej drodze 1 wypuszczenie go pod właściwym kątem. Ryc 19—21 pokazują. Ze w swym ruchu skrętnym zatrzymały się najpierw biodra, po nich barki, a następnie przem csclła się daleko w przód ręka. wleczona dotychczas z tyłu. Tak więc wykonuje się przyspieszenie końcowe. Istnieje jeszcze problem: wyskakiwać czy nie wyskakiwać przy zakończeniu wyrzutu? Nawet najlepsi miotacze kończą rzut różn e. Jedni wyskakują z dyskiem w ręce tracąc punkty podparcia. Inni zmieniają ustawienie nóg. kiedy dysk juz. opuści dłoń. Każdy zawodnik musi sarn na sobe doświadczyć, co mu lepiej odpowiada.

Jeśli wybiera wyskok, musi uważać, aby nie wyskakiwać zbyt wcześnie. bo wówczas rzut nie jest skuteczny. Ale 1 wyskakiwanie lub pozorowanie wyskoku zbyt późno miji się z celem. M otacz musi przede wszystkim wykonać pełną pracę wyrzutną, a następnie dopiero wykonać skok. tak aby to wybicie naprawdę wywarło skutek na zakończeniu wyrzutu. Co do początkujących miotaczy, to najlepiej jest jeżel nie wykonują żadnych efektownych wyskoków, lec/ uczą sic działać n; dysk przy dwóch punktach podparcia Kiedy już zbudują oop-awny stereotyp ruchowy, wtedy mogą pomyśleć o wyskoku.

Pozycja miotacza po wyrzucie

Wszelkie obroty w kole, kiedy dysk |uZ sr/bujc w powietrzu, wszelkie ruchy nieskoordynoware stanowią dowód. Ze miotacz nie przekazał całe] swej siły na sprzęt. Im efektowniejsze są te ruchy, tym gorzej świadczą o miotaczu I jego technice Jeżeli miotacz poprawn e wykona obrót l wyrzut.

leżeli przekaże na dysk całą swo|ą silę — co |est możliwe tylko przy utrzymaniu pełne) równowagi — to dysk zostawi miotacza w kole w zupełnym niemal spokoju. Nłturalnie. że pewne zachwianie równowagi nastąpi, ale wa ka o „ustan e rzutu" nie będz.c juZ wtedy chaotyczna, nieskoordynowana. Miotacz powinien kończyć wyrzut twarzą do kierunku rzutu. <0 mu pozwoli obserwować spokojnie cały lot dysku aż do chwili jego zetknięcia się z murawą stadionu. Nawet chwilowa utrata dysku z oczu |est znakiem. Ze wyrzut był żle wykonany.

UWAGI O LOCIE DYSKU

Ciało przemieszczające się z dowolną p'ędkością napotyka na opór powietrza. Dyak jest przedmiotem o kształcie symetrycznym. JcZell wyrzućmy go poziomo, uk te jednakowa będzie siła działająca nad krawędzią dysku I pod jego krawędzią, to siła nośna, tak ważna dla wyniku rzutu, będzie nieznaczna. Jeżeli zaś wyrzucimy dysk tak. Ze będzie on podniesiony pod pewnym kątem w stosunku do podłoża, to wówczas wystąpi duża siła nośna (ryc. 22).

Umiejętność wykorzystania siły nośnej nabywa się podczas praktyki sportowej. Rozpatrując na,lepsze ułożenie dysku w powietrzu należy zauważyć, że powinien on opuszczać rękę pod takim kątem, pod jakim był wykonany

Rys. IZ. Pnw-srowe .fole dysku w locie.

wyrzut Chodzi tuu; oczywiście O płaszczyznę dysku. Tylko podczas takiego ułoZcr.ia Istnieje możliwość centrycznego przekazania siły na dysk. I/zcl; dysk tak właśnie będze wypuszczony. 10 na początku lotu dyskobol pow.nlcn widzieć jedynie jego krawędź.

Spotyka się jeszcze rzuty w których dysk ma ruchy procesyjne. Wśród dyskoboli takie rzuty nazywane są wrnnomi. Tc rzuty są nawet często dalekie. ale byłyby niewątpliwie jeszcze dalsze, gdyby dysk przemieszczał się poprawnie, bez wspomnianych ruchów. Ruchy preeesyjne występu|ą przewaZnie na skutek miłej lub bardzo małej szybkości dysku wokół jego <111 pionowej. Mi to miejsce wtedy, kiedy miotacz nie zakończył wyrzutu tiw. urzakm z fceto.

Duży wpływ na lot dysku wywierają warunki atmosferyczne Najlepiej |e»t rzucać pod wiatr, wiejący jednak nieznacznie z prawej strony, W takim wypadku wyrzuca się dysk ped mniejszym kątem. Występuje wówczas większa nit zwykle sda nośna, przedłużająca lot nieraz o kilka metrów. Kucając z wiatrem należy nadać dyskowi większy kąt wylotu, gdyż siła nocna jest bardzo niewielka 1 nie na eży na mą liczyć. Dysk trzeba wtedy

28