Converted
010003 (2)

/ wyprost nóg (nogi należy prostować w dół do ziemi, a nie w górę), przetoczenie przez bark, w czasie przewrotu stawanie na głowie.

Metodyka nauczania 1. Przetoczenie w tył i w przód.

'*• 2. Jak wyżej z chwytem za podudzia.

“! 3.'Leżenie przewrotne o nogach skulonych.

4. Z siadu skulnego przetoczenie w tył z ułożeniem dłoni za barkami i powrót do siadu skulnego.

: 5. Z siadu prostego przetoczenie w tył i przewrót do podporu klęcznęgo.-

6. Z przysiadu podpartego przewrót w tył do przysiadu. podpartego.

Pierwsze próby przewrotu w tył można wykonać z pomocą, lub na specjalnej pochylni z góry na dół. Element ten jest na tyle bezpieczny, że nie stosuje się specjalnej ochrony. Należy tylko zwrócić ćwiczącym uwagę na trzymanie głowy pochylonej w przód, by nie 'uderzać nią o podłoże.

. W dalszej kolejności można wykonywać:

—    przewroty łączone w tył,

—    przewroty łączone w tył i w przód, ,

—    przewroty w tył z różnych pozycji wyjściowych, np. • z siadu, z leżenia tyłem, z leżenia przewrotnego, ze

"skłonu podpartego w rozkroku, z postawy o nogach złączonych i .wyprostowanych przez siad itp.,

—    przewroty w tył do różnych pozycji końcowych, np. do klęku obunóż, do klęku jednonóż, do uniku pod-

- partego, do skłonu podpartego w rozkroku, do skłonu podpartego o nogach złączonych.

Najtrudniejszą formą przewrotu w tył jest wykonanie go przez stanie na rękach. Wykonuje się go w ten ■ sposób, że po przetoczeniu się na plecy do leżenia przewrotnego z dłońmi na podłożu zwróconymi palcami w tył, j wyrzuca się obie nogi w górę z równoczesnym szybkim 3 U .energicznym wyprostowaniem rąk i w ten sposób przez Ą chwilowe stanie na rękach przechodzi się do postawy, Ą przysiadu, rozkroku lub innych położeń (rys. 4).

Podpory

W układach ćwiczeń wolnych często występują różnego rodzaju podpory • i przejścia. Najprostszym ćwiczeniem ₍ -tego rodzaju jest podpór leżąc przodem, w którym ciężar cfała spoczywa na rękach i na nogach. Rozróżnia się -trzy rodzaje podporów: podpór przodem, bokiem i tyłem,

. Nauczanie podporów zaczyna się od właściwego opar-• da rąk. Najprostszą formą będzie przejście z klęku pod- * b partego do podporu przodem przez marsz rękami w przód. Następnym ćwiczeniem będzie to samo przejście do pod-; poru przodem z przysiadu podpartego. Łatwą formą jest _t też przejście z przysiadu podpartego do podporu leżąc przodem przez wyrzut nóg w tył ł następnie powrót do _r przysiadu. Wyrzut nóg można -wykonać do podporu leżąc przodem rozkrocznie.

Podpór leżąc tyłem najłatwiej wykonać z siadu prostego w ten sposób, że po oparciu rąk z tyłu, ćwiczący unosi biodra do skośnego położenia. Podpory leżąc tyłem można wykonać również z siadu rozkrocznego. rfftPodporów leżąc bokiem uczy się z siadu rozkrocznego.

l—OImnutyki sportowa

Pomoc 1 ochrona

Pomoc polega tu na tym, że dwa) wspólćwiczący stojąc z boku chwytają ćwiczącego za kostki nóg i ciągną je w górą, zmuszając go do właściwego ułożenia nóg oraz wyprostowania rąk. W czasie wykonywania przewrotu w tył przez stanie na rekach początkowo biodra ćwiczącego są ugięte (leżenie przewrotne), a. potem następuje energiczny wyprost. Ćwiczenie to można wykonać tylko wtedy, gdy ćwiczący opanował już stanie na rękach.

Błędy: za wczesne lub za późne wyprostowanie bioder, niewłaściwa praca głowy i uginanie rąk.

n