Converted
010020 (2)

;wyprost nóg (nogi należy prostować w dół do ziemi, a nie w górą), przetoczenie przez bark, w czasie przewrotu stawanie na; głowie.

Metodyka nauczania

>. 1. Przetoczenie w tył i w przód.

' 2. Jak wyżej z chwytem za podudzia.

3.    Leżenie 'przewrotne o nogach skulonych.

4.    Z siadu skulnego przetoczenie w tył z ułożeniem dłoni za barkami i powrót do siadu skulnego.

^f 5. Z siadu prostego przetoczenie w tył i przewrót do podporu klęcznego.

. 6. Z przysiadu -podpartego przewrót w tył do przysiadu. podpartego.

i*.Pierwsze próby. przewrotu w tył można wykonać -z pomocą, 'lub na specjalnej pochylni z góry na dół. Element ten jest na tyle bezpieczny, że nie¹ stosuje się specjalnej ochrony. Należy tylko zwrócić ćwiczącym uwagę na trzymanie głowy pochylonej w przód, by nie uderzać nią o podłoże.

W dalszej kolejności można wykonywać:

P— przewroty łączone w tył,

— przewroty łączone w tył i w przód,

^przewroty w tył z różnych pozycji wyjściowych, np. z siadu, z leżenia tyłem, z leżenia przewrotnego, ze _v,. skłonu podpartego w rozkroku, z postawy o nogach ^-złączonych i wyprostowanych przez siad itp., -..przewroty w tył do różnych pozycji końcowych, np. do klęku obunóż, do klęku jednonóż, do uniku podpartego, do skłonu podpartego w rozkroku, do skłonu podpartego o nogach złączonych.

. Najtrudniejszą formą przewrotu w tył jest wykona-' bie go przez stanie na rękach. Wykonuje się go w ten sposób, że po przetoczeniu się na plecy do leżenia prze-^.wrotnego z dłońmi na podłożu zwróconymi palcami w tył,, ^wyrzuca się obie nogi w górę z równoczesnym szybkim „ ^energicznym wyprostowaniem rąk i w ten sposób przez ij.chwilowe stanie na rękach przechodzi się do postawy;, .przysiadu, rozkroku lub innych położeń (rys. 4).

Błędy: za wczesne lub za późne wyprostowanie bioder, niewłaściwa praca głowy i uginanie rąk.

Podpory

&

IW układach ćwiczeń wolnych często występują różnego rodzaju podpory - i przejścia. Najprostszym ćwiczeniem tego rodzaju jest podpór leżąc przodem, w którym ciężar-dała spoczywa na rękach i na nogach. Rozróżnia się trzy Todzaje podporów: podpór przodem, bokiem i tyłem. •; Nauczanie podporów zaczyna się od właściwego oparcia rąk. Najprostszą formą będzie przejście z klęku podpartego do podporu przodem przez marsz rękami w przód. Następnym ćwiczeniem będzie to samo przejście do podporu przodem z przysiadu podpartego. Łatwą formą jest też przejście z przysiadu podpartego do podporu leżąc 'przodem przez wyrzut nóg w tył i następnie powrót do .‘przysiadu. Wyrzut nóg można wykonać do podporu leżąc ^przodem rozkrocznie.

^Podpór leżąc tyłem najłatwiej wykonać z siadu prostego w ten sposób, że po oparciu rąk z tyłu, ćwiczący unosi biodra do skośnego położenia. Podpory leżąc tyłem •można wykonać również z siadu rozkrocznego.

Podporów leżąc bokiem uczy się z siadu rozkrocznego. ¹

33

Pomoc i ochrona

, Pomoc polega tu ńa tym, że dwaj współćwlczący stojąc z boku' ' chwytają ćwiczącego za kostki nóg 1 ciągną je w górą, zmuszając go do właściwego ułożenia nóg oraz wyprostowania rąk. W czasie-wykonywania przewrotu w tył przez stanie na rękach początkowo biodra ćwiczącego są ugięte (leżenie przewrotne), a potem .następuje energiczny wyprost. Ćwiczenie to można wykonać tylko wtedy, gdy ćwiczący opanował już stanie na rękach.

1

— Gimnastyko aportowa