Rzut oszczepem0022

I*y» • Wyrzut oszczepu

. iwuym r. ż kierunek rzutu, wyprost prawej nog wraz z jej filnotom do środka oała powoduje silne rozciągnięcie mii,'Mil przedniej części tułowia. Miotacz przechodzi przez |in/Y'|Q tzw. luku napęlcgo (rys.©), a następnie tułów |#yt^,, n p'ostoje się, aż cło pochylenia w p-zód pod kątem uknki 35—40!

Męka trzymająca oszczep przechodzi nad barkem. mi-irtmninie ugina s>ę w stawę łokciowym, a następnie pro-»lui<i w przód w górę Ruch ręki w momencie wyrzutu linii ziywowy. oynamczny i ma zasadnicze znaczenie dla hitilnnia oszczepowi prędkość, właściwego kąta wyrzutu. Mnn. iku lotu oraz odpowiedniego ułożenia oszczepu w l»>w nlrłu.

(Hintnia faza wyrzutu to wyprost reki w stawie łokciowym ugięcie w stawie nadgarstkowym i zgecie palców. Zuk m ące się palce nadaią oszczepowi ruch obrotowy wzdłuż osi podłużne;, który wpływa na stabilizację oszczepu wlocie,

< iłowa miotacza w momencie wyrzutu lekko cdchyla się w ii.wo, ułatwiając wyprowadzenie oszczepu bliźei płaszczyzny ruchu ciała zawodnika, nic powinna jednak powo-iłownć odchyto" a tułowia w <rwo

Wyrzut oszczepu należy traktować jako ruch całościowy wykonany niezwykle szybko. Charakter ruchu w fazie wyrzutu osi zrywowy, dynamiczny. Prędkość oszczepu w iiMituiincio wylotu przy odległości około 90 m waha sk? od

32 do 34 rn sek Osiągnięcie tak ej prędkości jest możliwe przy prawx*owo pod względem technicznym wykonanym wyrzucie.

Rys 6. Pozycja luku napętego

25

I 'l/iil cazczopcm