Rzut oszczepem0021

czopu przez rtolną część ctała miotacza ■ prujecie pozycji wyrzutnej.

Przy kroku skrzyżnym prawa 0099 ugięta w stawie kolanowym ląduje na podłożu i pozostaje ugięta. Tułów jest odchylony w kierunku przeciwnym do kierunku rzutu 1 ciężar cala spoczywa na nodze prawej (zakTOC/nej). Obrócony w prawo tułów powoduje niewielkie obrócenie bioder w tym samym kierunku oraz ustawienie prawej stepy lekko w prawo na zewnątrz Obrócenie prawej stopy w prawo, w stosunku do kierunku rzutu, dochoczi do 35— Z5:

Lewa ręka jest ugięła w stawie łokciowym 1 znajduie sie przed klatkę piersiową miotacza, zwiększając możliwość utrzymania zamkniętej pozycji tułowia

Długość przeskoku zależy w Co rym stopniu <xl siły odbicia lewej nogi i kąta rozstawienia nóg w kierunku rozbiegu Rozstawienie nóg z koks zależne będze od głębokości skrętu tułowia w prawo 1 gibkeser miotacza im głębszy będzie skręt tułowia w prawo, tym większe powstanie ograniczeń e możliwość wykonania długiego przeskoku.

Wykonanie przeskoku powinno odbywać się przy minimalnej slraoc prędkości uzyskanej podczas rozbiegu, a jednocześnie zapewnić przyjęcie możliwie najdogodniejszej pozycji do wykonania rzutu.

Długość przeskoku jest elementem techniki o dużym stopniu indywidualności. Wydłużenie lego kroku poza określone dla każdego zawodnika optimum może ułatwić przyjęcie dogodniejszej pozycji wyrzutne; ale jednoczesne może wpłynąć niekorzystnie na prędkość ruchu, powodując znaczny jej spadek 1 mnie) efektywne wykorzystanie w fazie wyrzutu.

Istotne dla całego rzutu jest prawidłowe ułożeńe ręki trzymającej oszczep i górnej części tułowia w tazie przygotowania sie do wyrzutu. Z prawidłowym ułożeniem mamy do czynienia wtedy, gdy oś baków, długa oś oszczepu i ręka trzymająca oszczep znajdą się w jednej linii zgednej z kierunkiem rzutu lub lekko przekraczającej ten kierunek

Wyrzut

Haza wyrzutu jost bardzo złożona i wykonywana z dużą prędkośoą Wyrzut rozpoczyna się w clvw postawienia prawej nogi na podiożu z jednoczesnym ruchom wyprowadzenia lewej nog do przodu W rzucie oszczepem rozpoczęcie wyrzutu, zanim lewa noga zesłanie oparta na podłożu, jest możliwe dzięki dużej prędkości uzyskanej na rozbiegu oraz proporcjonalnie małemu ciężarowi sprzętu w stosunku do masy cta'a zawodnika Jednak zgodnie z tym. o czym była mowa wcześniej, wyrzut właściwy 1 |og;> końcowa laza odbywają się w pozycji, kiedy cbie nog za wodnika są na podtoZu. lak rozpoczynany wyrzut pozwą-a na zachowanie 1 wykorzystano w fazie wyrzutu prędkości uzyskanej w czasie rozbiegu (rys.5).

Przeniesienie lewej nogi w ptzod do oparcia |ej o poeto-że (po wykonaniu przeskoku z pożyty, kędy ciało spoc/y-wato na nodze prawe| ugiętej w kolanie) powinno odbywać się możliwe szybko, przy zachowaniu pełnej równowagi. Ustawione prawej stopy podczas przeskoku, a następnie w pożyty wyrzutnej ma zasadniczy wpływ na sposób wyrzutu.

Jeżeli stopa ustawrona jest palcami bliżej kierunku rzulu (a więc mniej obrócona w prawo), to możliwy jest wcześniejszy obrót bioder przodem do kierunku rzulu a tym samym istnieję lepsze warunki cc wykorzystania prędkości.

istnieje równ ez zależność między u sławieniem prawej stepy w stosunku do kierunku rzutu a możliwością odchylenia tułowia w kierunku przeciwnym Co kierunku rzutu. .1 więc wielkością wyprzedzenia oszczepu. W przypadku ustawienia stopy bardziej równolegle do kierunku rzulu, tułów będzie mniej odchylony niż przy ustawieniu bardziej w prawo (pod większym kątem w stosunku do kierunku rzulu).

W czasie wyrzutu wraz z ruchem lewej nogi 1 lewego barku do przodu, następuje rozcięgnęcie mięsni górni j części tułowia i ręki trzymającei oszczep Odbywa się to przez niewielki ruch obrotowy óodor juzy ugętej prawej ■todze. supinację ręki trzymającej oszczep i pronację ręki lewej (wolnej). Oś btoder docbsdzi do prostopadłego ustawienia w stosunku do kierunku rzutu. Lewa noga wyprostowana w stawie kolanowym stawiana jest na podłożu stykając się z n m najpierw piętą, a następnie całą stoj ą okoto 30 -40 cm w lewo c<! osi rozbiegu. Postawiono ki woj nog na |xx!k>2u ma charakter wyraźnie oporowy 1 jago podstawowym celem jest zahamowanie ruchu w pr20d dolnych części ciała zawodnika. Gdy lulów wraz z rękę trzymającą oszczep jest odchylony w kierunku prze

24