S5007930

Wielki¹, pow. Wrocław, Wrocław-Kużniki⁴² oraz Sulęcin, pow. Oława²⁴. Zmiana obrządku nastąpiła prawdopodobnie pod wpływem dawnej ludności autochtonicznej, z którą kontakty w miarę upływu czasu pogłębiały się. Wypływało to zarówno ze wzrostu liczby ludności obu grup,

00    powodowało coraz bliższe sąsiedztwo, jak i ze stopniowego wyrównywania się poziomu życia wszystkich mieszkańców tego rejonu, co pozwalało nawiązywać równorzędne kontakty.

Materiały archeologiczne dają podstawę do twierdzenia, że w niektórych środowiskach celtyckich na Dolnym Śląsku rozwijała się samodzielnie nadal, jeszcze przez pierwsze dziesięciolecia okresu późnoia-teńskiego, własna kultura, analogiczna do kultury plemion celtyckich zamieszkujących współcześnie obszary Wyżyny Głubczyckiej. Ciekawych materiałów do tego zagadnienia dostarczyły badania S. Pazdy w Radło-wicach, pow. Oława²⁵. Odkryty na tym stanowisku zespół ma cechy typowe dla późnolateńskiej kultury celtyckiej wielu obszarów Europy środkowej.

Materiały późnolateńskie w Radłowicach wystąpiły w warstwie kulturowej zanieczyszczonej przez późniejsze osadnictwo ludności kultury przeworskiej z okresu rzymskiego. Wiązały się one prawdopodobnie z osadą celtycką istniejącą jeszcze w pierwszej połowie ostatniego stulecia p.n.e. Dowodem tego jest ceramika. Odkryte formy naczyń wykonanych na kole garncarskim, jak np. wiadrowate naczynia grafitowe zdobione często pionowymi żłobkami, misy profilowane z brzegiem lekko zgrubiałym i z szyjką wgiętą do środka, naczynia wazowa te są analogiczne do naczyń występujących w osadach celtyckich znanych z południowej części Górnego Śląska, z Moraw i z Czech. Mogłoby to świadczyć o zachowaniu kem taktów z ludnością pokrewną etnicznie, czego wynikiem byłby rozwój kultury idący w tym samym kierunku co

1    u innych plemion celtyckich. Wyrazem tych kontaktów są również znalezione w Radłowicach bransolety brązowe, a głównie bransolety sapropelitowe.

Niemniej wyraźnie widoczny w końcu Et i w I w. pji.e. wzrost liczby ludności autochtonicznej reprezentującej w tym czasie kulturę przeworską, a także coraz silniejsze jej związki z ludnością celtycką doprowadziły do integracji obu grup. Proces ten ułatwiony został przez wyrównanie poziomu kultury i gospodarki wszystkich mieszkańców tego rejonu, przy czym wkład Celtów w dalszy wszechstronny rozwój Slą-

s. 193. 297—304;

tenże,

1

Jahn, Die Kelten..., s. 130.

⁴⁴ Jahn, Die Kelten..., & 135, 136; Pescheck, op. cit. ⁴⁴ Pa zda, Sprawozdanie z badań wykopaliskowych..., s. Sprawozdanie z badań archeologicznych..., s. 370—373.

Arcbeologia Polski, L XV, z. 1

2

** Jahn, Die Kelten..., s. 126.